Αιματοβαμένη άνοιξη…

Στη γειτονιά μας η πολυδιαφημισμένη Αραβική Άνοιξη κατέληξε χειρότερη και από τον Μεσαίωνα. Εξελίχθηκε σε τραγωδία, σε λουτρό αίματος. Σε εμφύλιο και διαμελισμό των χωρών από όπου ως τώρα πέρασε. Θα φθάσουν οι πολίτες της Λιβύης, της Συρίας και σήμερα της Αιγύπτου να νοσταλγούν τον Καντάφι, τον Μουμπάρακ και τις μέρες του Άσαντ πριν από την… άφιξη της στάζουσας αίμα Αραβικής… Άνοιξης. Δεν φταίνε οι λαοί, αλλά εκείνοι οι συνήθεις ύποπτοι, που είναι πάντοτε οι δράστες και αποφασίζουν αυτοί για τους λαούς και τις χώρες τους χωρίς αυτούς, που είναι ο νόμιμος αφέντης της γης τους. Στη σκακιέρα κερδίζουν πάντα ως τώρα τα συμφέροντα και επιβάλλουν με αίμα αυτό που νομίζουν ότι τους συμφέρει, που στο τέλος ομως είναι οι χαμένοι. Μόνο που την έχουν πληρώσει άγρια οι πολίτες και η χώρα τους. Τι να πρωτοθυμηθείς; Το Βιετνάμ, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Γιουγκοσλαβία που έκαναν μπακλαβά και στοίχισε πάνω από διακόσιες χιλιάδες ζωές και ερείπια, κατεστραμμένες ιστορικές πόλεις, χώρες – τιμάρια της Αφρικής, ποταμούς αίματος στη Χιλή; Και ο αχόρταγος δεν σταματάει, δεν ορρωδεί απέναντι σε τίποτα. Βρίσκουν και τα κάνουν βέβαια, γιατί παντού βρίσκουν Εφιάλτες που προσφέρονται να τους ανοίξουν την πόρτα, μόνο που στο τέλος έχουν και αυτοί χειρότερο τέλος.
Ο Σάχης, ο Σαντάμ Χουσεΐν, ακόμη και ο Καντάφι δικοί τους άνθρωποι ηταν και δέστε τι τέλος τούς επεφύλαξαν. Υπάρχει διέξοδος, δυνατότητα να ξεφύγεις από τον μεγάλο αδελφό; Δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί τα μέσα και τα αργύρια είναι πολλά. Μπορείς όμως να τους δυσκολέψεις, αν ο λαός είναι ενημερωμένος, του πεις την αλήθεια και από κει και πέρα δικη του υποχρέωση ειναι να αντισταθεί, να μη φάει το… μήλο, γιατί οι πειρασμοί τον περιμένουν σε κάθε γωνία. Και βέβαια χρειάζεται συνεχής αγώνας και επαγρύπνηση… Κάποιοι, και σίγουρα πολλοί, θα πουν ότι αυτά είναι ουτοπίες, δεν γίνονται, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Δεν θα διαφωνήσω, αν και πολλές φορές μπορείς να τους ξεφύγεις, όμως αυτή είναι η ζωή. Αγώνας και αγώνας κάθε μέρα, όπως έλεγε και ο Γιώργος Γεννηματάς. Τίποτε δεν κερδίζεται και δεν σου χαρίζεται, καθισμένος στον καναπέ. Άλλωστε αξίζει να ονειρεύεσαι. Έτσι μόνο θα κερδηθεί το καλύτερο. Να κάνουμε μια ευχή, να σταματήσει η σφαγή στην Αίγυπτο και στη Συρία. Όχι άλλο αίμα. Και οι δύο χώρες έχουν όλες τις δυνατότητες να θρέψουν τους πολίτες τους.