Αν δεν γίνει άμεσα η ρύθμιση του χρέους, τι κάνουμε;

• Ποιο είναι το επόμενο χαρτί που έχουμε, Αλέξη Τσίπρα; – Αν μέχρι το τέλος του χρόνου δεν φανεί φως, πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ανησυχούν ότι δεν θα υπάρχει πλοίο, δεν θα υπάρχει οδός…

Του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο Αλέξης Τσίπρας τα έχει ποντάρει όλα στη ρύθμιση του χρέους, που αποτελεί για την κυβέρνηση το μάννα εξ ουρανού. Που θα μας οδηγήσει στη Γη της Επαγγελίας. Θα μας περάσει στην άλλη όχθη του ποταμού.

Δεν έχουμε γεύση των στοιχείων στα οποία στηρίζει ο πρωθυπουργός τη βεβαιότητά του ότι οι δανειστές έχουν συνταχθεί στην ίδια γραμμή και θεωρεί δεδομένη τη ρύθμιση, που θα προβλέπει μείωση του επιτοκίου, περίοδο χάριτος για κάποια χρόνια και μακροχρόνια παράταση του χρόνου αποπληρωμής. Εντελώς άλλη εικόνα δίνουν –τουλάχιστον στις δημόσιες τοποθετήσεις τους– οι ξένοι και μόνο το ΔΝΤ επιμένει στην αρχική του θέση, ότι αν το χρέος δεν γίνει βιώσιμο δεν θα μείνει στο πρόγραμμα, θα μας αφήσει γεια… Αν και μέχρι σήμερα παραμένει στην απειλή… Η Μέρκελ δεν έχει δώσει το παραμικρό στίγμα ότι η ρύθμιση του χρέους είναι θέμα μηνών. Ενώ ο Σόιμπλε δεν λέει να ξεκολλήσει το πόδι του από το φρένο, λέγοντας ότι το χρέος θα συζητηθεί το 2018 –ζήσε, Μάη μου…–, με τη γερμανίδα καγκελάριο να μην αντιδρά. Μόνο ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί μάς λέει κάποια «θα».

Δεν φάνηκε επίσης στη Σύνοδο των «7 του Νότου» στην Αθήνα, που ήταν μια σημαντική πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα, κανένα σινιάλο. Στα συμπεράσματα δεν υπήρχε καμία αναφορά στο καυτό θέμα του χρέους που μας απασχολεί.

Μακάρι να επιβεβαιωθεί η αισιοδοξία του πρωθυπουργού, ο οποίος στηρίζει στη ρύθμιση του χρέους όλες τις ελπίδες του για έξοδο της χώρας από τον κύκλο του θανάτου, που θα φέρει πίσω το χαμόγελο. Και σε αυτήν τη ρύθμιση βασίζει όλη την πολιτική του. Δεν υπάρχει κανείς που να μην εύχεται να έρθει αυτή η μέρα, και μάλιστα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Πριν εξαντληθούν οι αντοχές. Ανθρώπινες και πολιτικές. Γιατί τα αποθέματα στερεύουν όταν δεν υπάρχει κάτι για να πιαστείς.
Χωρίς λύση –ουσιαστική– το ποδαρικό του 2017 θα είναι πολύ δύσκολο. Το λένε, Αλέξη, και πολλοί δικοί σου βουλευτές, που ανησυχούν σε μεγάλο βαθμό ότι θα υπάρξει τεράστιο πρόβλημα. Και για να το λένε, κάτι θα ξέρουν, κάτι θα έχει πάρει το αυτί τους στα υπουργεία που γυρίζουν.
Ανάπτυξη δεν θα έρθει χωρίς ρύθμιση του χρέους, επισημαίνει στο εβδομαδιαίο δελτίο του ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), τονίζοντας ότι «οι δανειστές πρέπει να βρουν μια λύση μεταξύ τους».

Δεν ξέρουμε τα χαρτιά που μπορεί να έχει στα χέρια του ο Αλέξης Τσίπρας με τα οποία μπορεί να πιέσει και να απαιτήσει ρύθμιση του χρέους εδώ και τώρα, και όχι το 2018. Γιατί τότε δεν ξέρουμε πού θα είναι ο καθένας, σε ποια κατάσταση θα είναι η Ελλάδα. Αλλά και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αν δεν ανοίξει η πόρτα του χρέους, τι θα γίνει; Τι δυνατότητες έχουμε, όταν μάλιστα όλα τα κλειδιά τα έχουν –με τη δική μας θέληση– τα ξένα αφεντικά; Όταν δεν έχουμε πλέον λόγο και δεν μπορούμε να παρέμβουμε πουθενά;

Μήπως, για παν ενδεχόμενο, είναι ώρα να συστρατευθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις σε μια εθνική γραμμή απέναντι στους… άσπονδους φίλους μας;
Να πουν, αυτή είναι η κόκκινη γραμμή όλων μας και πίσω δεν υπάρχει; Αρκετά σας ανεχθήκαμε. Αρκετούς εξευτελισμούς δεχθήκαμε.
Στο χέρι σας είναι, κύριε πρωθυπουργέ, αυτός ο στόχος να γίνει εθνική επιδίωξη. Τελειώσανε οι πολυτέλειες. Βλέπετε τους απέναντι που καραδοκούν…