Δεν πέρασε η παγίδα που μας έστηνε το ΔΝΤ

• Από τους διαλόγους επιβεβαιώνεται ότι το ΔΝΤ είναι το μακρύ χέρι της Αμερικής στην Ευρώπη, με στόχο τη Γερμανία

Του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ

Δεν είναι λίγοι εκείνοι –πολύ σοβαροί οικονομικοπολιτικοί κύκλοι, που γνωρίζουν τα παιχνίδια τα οποία παίζονται στη διεθνή σκακιέρα με πρωταγωνιστή την Αμερική– που επιμένουν να τονίζουν ότι η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να φέρει το ΔΝΤ, μέσω της Ελλάδας, στην Ευρώπη εξυπηρετούσε τα σχέδια της Ουάσινγκτον και όχι της χώρας μας. Φθάνουν, μάλιστα, στο σημείο να χαρακτηρίζουν την απόφαση αυτή «εγκληματική» για τα ελληνικά συμφέροντα, ακόμη και «προδοτική»! Η γερμανική ηγεμονία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της οικονομίας, έχει από καιρό αρχίσει να προκαλεί ανησυχία στην Ουάσινγκτον και στις «υπηρεσίες» που φροντίζουν για τη διατήρηση της αμερικανικής ηγεμονίας σε όλο τον κόσμο και δεν αφήνουν να φυτρώνουν ζιζάνια που θα την αμφισβητήσουν. Και συχνά στέλνουν το «μήνυμά» τους όταν το Βερολίνο πάει να σηκώσει παραπάνω το κεφάλι. Όπως συνέβη με την κρίση που έστησαν στην Ουκρανία, όπου με έναν… σμπάρο κτύπησαν και τη Ρωσία και τη Γερμανία, η οποία έχασε τεράστιο ό­γκο από τις εξαγωγές της με το εμπάργκο στη χώρα του Πούτιν, ο οποίος ήταν και παραμένει ο μεγάλος στόχος. (Αυτό ήρθαν να το επιβεβαιώσουν και τα Panama Papers, όπου εμπλέκονται μέλη της οικογένειας του ρώσου Προ έδρου, ενώ δεν… υπάρχει ούτε ένας επώνυμος Αμερικανός – αν είναι δυνατόν να το πιστέψει κανείς!)
Η αποκάλυψη των διαλόγων Τόμσεν – Βελκουλέσκου επιβεβαιώνει απόλυτα το ότι οι υπερβολικές απαιτήσεις του ΔΝΤ στις διαπραγματεύσεις για την ελληνική αξιολόγηση στοχεύουν τη Γερμανία της Μέρκελ, καθυστερώντας την εκταμίευση της δόσης για να υπάρξει «πιστωτικό γεγονός» και να προκληθεί αναστάτωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ξεκάθαρα το ομολογούν. «Να ξεμείνουν από χρήματα οι Έλληνες και να χρεοκοπήσουν. Και πιθανότατα αυτό πρόκειται να συμβεί ξανά», λέει ο Τόμσεν.
«Συμφωνώ, χρειαζόμαστε ένα γεγονός», απαντά η Βελκουλέσκου, με τον Τόμσεν να εξηγεί πώς θα εξαναγκάσουν τους Ευρωπαίους, λόγω και του δημοψηφίσματος για το Brexit: «Η συζήτηση για τα μέτρα και το χρέος μπορεί να συνεχίζεται αιωνίως, μέχρι να φτάσουν την πληρωμή του Ιουλίου ή μέχρι οι ηγέτες να αποφασίσουν ότι πρέπει να έρθουμε σε συμφωνία. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκεί μέσα που να αναγκάσει σε συμβιβασμό»! Και η Βελκουλέσκου κλείνει λέγοντας: «Πιστεύω ότι πολιτικά για αυτούς είναι πιθανό να υποχωρήσουν και στα δύο αιτήματα».
Προς μεγάλη λύπη του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη και των λοιπών (Θεοδωράκη, Βενιζέλου, ακόμη και του Λεβέντη), που τους πείραξε η υποκλοπή των συνομιλιών των δύο εποπτών μας και δεν τους ενόχλησε εθνικά ότι οι κύριοι αυτοί σχεδίαζαν να μας κόψουν το οξυγόνο για να παραδοθούμε, ζητώντας έλεος και λέγοντας ότι «θα είμαστε καλά παιδιά», η αποκάλυψη αυτών που μας μαγείρευαν ωφέλησε την Ελλάδα.
Το αποδεικνύει το κλείσιμο της αξιολόγησης για το Ασφαλιστικό και η αποδοχή από το ΔΝΤ της μετάθεσης των παρανοϊκών απαιτήσεών του για την επόμενη φάση, μαζί με τη συζήτηση για το χρέος.
Το κέρδος είναι ότι δεν μπορούσαν να επιμείνουν στα σχέδιά τους. Αν παρέμεναν ανυποχώρητοι, θα ομολογούσαν ότι κάθε άλλο παρά αυτά που σχεδίαζαν ήταν «ανοησίες», όπως ισχυρίστηκε στη δήλωσή της η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.
Συμπέρασμα πρώτο: Θείο δώρο ήταν η διαρροή της συζήτησης των δύο κορυφαίων στελεχών του ΔΝΤ. Πιάστηκαν στα πράσα, με τη γίδα στην πλάτη. Και αποδείχθηκε πόσο κακό έκανε στη χώρα του ο Γιώργος Παπανδρέου που άνοιξε την πόρτα μας στο ΔΝΤ, το οποίο αντί να σώζει χώρες τις πνίγει.
Συμπέρασμα δεύτερο: Η αντιπολίτευση, με πρώτη τη ΝΔ του φερέλπιδος Κυριάκου Μητσοτάκη, βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο. Η καρέκλα προηγείται της χώρας.
Συμπέρασμα τρίτο: Αν δεν μπορείς να στηρίξεις το σπίτι σου, μην περιμένεις να σου χαρίσει κανείς τίποτε. Και αυτοί που κάνουν τους πρόθυμους, για να σε ληστέψουν θα έρθουν. Το έχει ζήσει η χώρα από τις μέρες της ίδρυσης του ελληνικού κράτους, το ζούμε και σήμερα. Όποτε μας άπλωσε κάποιος το χέρι, μείναμε με κάποια δάχτυλα λιγότερα.
Προς Θεού, δεν λέμε να μείνουμε μόνοι, με κλειστές πόρτες. Ανοιχτές διάπλατα, αλλά να ’χεις τον νου σου πάντα στο παιδί…