Δυο λόγια από το μέτωπο των βιβλίων…

Πρωτίστως για το βιβλίο της κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου με τίτλο “My Greek Drama” που έχει κλέψει την δημοσιότητα, εδώ και στο εξωτερικό και το οποίο κάθε άλλο παρά με δράμα έχει σχέση. Αντίθετα αυτό που βγαίνει από αποσπάσματα που έχουν δημοσιευθεί, είναι ένα και μόνο: Ένας αχαλίνωτος αυτοθαυμασμός για όλη την περίοδο της ζωής της και ότι όλοι την ζήλευαν και παντού γίνονταν, μπροστά στα κάλλη της , χαλί για να περάσει. Όλοι ήταν άχρηστοι, Σημίτης (ο καβαλιέρος μου τον αποκαλεί σε κάποιο σημείο), Καραμανλής, Χριστοδουλάκης (Εγώ ταμίας του Ρογκ δεν έγινα ποτέ, ήμουν ο υπουργός Οικονομικών, ήταν η απάντηση του στις εναντίον του κατηγορίες της κυρίας), Αβραμόπουλος, όλοι την υπονόμευαν και μόνο αυτή ήταν η ικανή. Οι Ολυμπιακοί του 2004 ήταν αποκλειστικά δική της επιτυχία, και η διεκδίκηση και η διεξαγωγή τους. Την βραδιά που ανακοινώθηκε ότι η Ελλάδα πήρε τους Ολυμπιακούς, στο γλέντι της χαράς για το μόνο που ανησυχούσε ήταν μήπως και σπάσει το κολιέ που φορούσε και χάσει τα πανάκριβα μαργαριτάρια…

Το ότι πρόκειται για σύγγραμμα αυτοθαυμασμού, το επιβεβαιώνει η ίδια η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου γράφοντας το απίστευτο: ” Βρέθηκα και εγώ στη συντρόφια των διάσημων Ελλήνων που, από τα αρχαία χρόνια, είχαν προδοθεί, εξοστρακιστεί, εξοριστεί ή ακόμη και δηλητηριασθεί. Ήμουν μαζί με προσωπικότητες όπως ο Σωκράτης, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Φειδίας, ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και αμέτρητοι άλλοι”!

Αυτή και αν είναι μετριοφροσύνη και σεμνότητα…

“Η αλλαγή τελείωσε νωρίς”, είναι ο τίτλος του δεύτερου βιβλίου με πολιτικό ενδιαφέρον. Συγγραφέας ο πρώην βουλευτής, ευρωβουλευτής και υπουργός Παρασκευάς Αυγερινός. Νέστωρ του ΠΑΣΟΚ τον είχαν κάποτε αποκαλέσει, τότε που δεν φείδονταν στο μοίρασμα τίτλων και ευσήμων. Αυτό που προσφέρει ο κ. Αυγερινός είναι ένα ακόμη λιθαράκι στην αποδόμηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα θυμήθηκε να πει ο κ. Αυγερινός να πει ότι Ανδρέας “έπασχε από βαριάς μορφής κατάθλιψη” που ιατρικά αποκαλείται “διπολική διαταραχή”.

Αναφέρεται συγκεκριμένα σε ένα περιστατικό του 1979. “Με πήρε στο τηλέφωνο η Μαργαρίτα και μου ζήτησε να ανέβω στο Καστρί γιατί ο Ανδρέας δεν είναι καλά. Τον βρήκα αμίλητο σε μια πολυθρόνα, με την ρόμπα του. Τον συνόδεψα στον ψυχίατρο και η η διάγνωση ήταν βαριάς μορφής κατάθλιψη”, γράφει.

Ένα απλό ερώτημα κ. Αυγερινέ: Γιατί τα λέτε τώρα που δεν ζει ο Ανδρέας και δεν τα αποκαλύψατε όταν ζούσε; Είναι τίμιο να κατηγορείτε έναν που δεν μπορεί να απαντήσει, να ακουστεί; Όταν σας διόριζε υπουργό και ευρωβουλευτή, τότε ο Παπανδρέου ήταν καλά, δεν είχε βαρειάς μορφής κατάθλιψη; Και ενώ, όπως λέτε γνωρίζατε αυτή την ασθένεια γιατί το κρύψατε από τον ελληνικό λαό και αφήσατε ένα καταθλιπτική άνθρωπο να κυβερνά την χώρα για πάνω από 10 χρόνια;