Ευημερούν οι αριθμοί και δυστυχούν οι άνθρωποι

Του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ

Τελικά, για ποιον λόγο τα λουκέτα δεν λένε να σταματήσουν, οι άνεργοι δεν λιγοστεύουν, οι ουρές στα συσσίτια μεγαλώνουν, στα σούπερ μάρκετ μειώθηκε ο τζίρος κατά 7,4%, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξάνουν, τα «κόκκινα» δάνεια όλο και πολλαπλασιάζονται, αφού ο κόσμος έχει λεφτά; Απόδειξη, το ότι τον Οκτώβριο μπήκαν στο Δημόσιο Ταμείο 2,32 δισεκατομμύρια ευρώ, όπως λέει η κυβέρνηση. Και μόνο που δεν διέταξε να αρχίσουν οι χοροί, λέγοντας ότι μπόρα ήταν και πέρασε και πλέον μπήκαμε στην ανάκαμψη. Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά το διαψεύδει η στυγνή πραγματικότητα που βιώνει το κάθε σπίτι και το κάθε μαγαζί, ακόμη και τα μεγάλα. Αν οι κυβερνώντες έχουν την αφέλεια να νομίζουν ότι η αύξηση των εσόδων αποδεικνύει πως η αγορά πήρε τα πάνω της, ζουν σε άλλον κόσμο και δεν βλέπουν έξω από το γραφείο τους τι τραβάει ο έλληνας πολίτης για να τα βγάλει πέρα, μέρα με την ημέρα, περιορίζοντας τα πάντα. Δεν αμφισβητεί κανείς ότι πράγματι εισπράχθηκαν 2,32 δισ. ευρώ τον περασμένο μήνα. Σε καμία περίπτωση, όμως, το ότι ευημερούν οι αριθμοί δεν σημαίνει ότι ευημερούν και οι άνθρωποι. Ο Γεώργιος Παπανδρέου το είχε πει πολύ εύστοχα: Ευημερούν οι αριθμοί και δυστυχούν οι άνθρωποι. Αυτό ζει η Ελλάδα σήμερα. Δεν έβαλαν για… πλάκα 600.000 λουκέτο στο μαγαζί τους. Δεν βαρέθηκαν ξαφνικά να δουλεύουν 1.300.000 και προτίμησαν την τεμπελιά. Δεν είπαν εκατοντάδες χιλιάδες σε όλη τη χώρα: Δεν θα μαγειρέψω σήμερα, θα πάω να φάω τζάμπα στα συσσίτια της Εκκλησίας ή του δήμου.

Δεν βγήκαν τα περήφανα γηρατειά στους δρόμους για να ξεσκάσουν, να πάνε μια βόλτα, όταν ακόμη και το εισιτήριο του λεωφορείου ξέρουν ότι κάτι άλλο θα τους στερήσει, καθώς η επικουρική που πήραν δεν φτάνει ούτε για έναν δυο καφέδες. Και, δυστυχώς, τα καταφέραμε, ύστερα από χρόνια δουλειάς, να γίνονται ζητιάνοι αυτού που δικαιούνται και τους χρωστάει το κράτος.
Τι θα πεις, Αλέξη, σε όλους αυτούς; Ότι λεφτά έχουν;

Το πώς αντέχει ακόμη ο κόσμος και δεν έχει βγει στους δρόμους είναι ένα ερώτημα. Η απάντηση είναι ότι υπάρχουν ακόμη κάποια λεφτά κάτω από το στρώμα, που κρατούν στη ζωή, με πολύ πόνο και πάρα πολλές στερήσεις, χιλιάδες νοικοκυριά. Η ανοχή που έχει δείξει ο ελληνικός λαός θα τολμήσουμε να πούμε ότι είναι φαινόμενο. Και ένα «ευχαριστώ» δεν ειπώθηκε αυτά τα επτά χρόνια από καμία κυβέρνηση, από κανέναν πρωθυπουργό.

Όλα, όμως, έχουν ένα όριο. Να κάνουμε τον σταυρό μας να μην έρθει η στιγμή που οι αντοχές θα εξαντληθούν. Και η πρωταρχική υποχρέωση του πρωθυπουργού πρέπει να είναι να φανεί ουράνιο τόξο στον ορίζοντα. Να αρχίσουν να ευημερούν οι άνθρωποι. Γιατί χωρίς ζωντανούς ανθρώπους δεν υπάρχουν αριθμοί.

Οι αριθμοί είναι η απόδειξη ότι υπάρχουν άνθρωποι…