Η Δημοκρατία δεν χαρίζεται αλλά και δεν παραδίδεται… 

Θα συμφωνήσουμε με το μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας για τη μαύρη επέτειο της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 ως προς το ένα σκέλος: Ότι η Δημοκρατία δεν μας χαρίστηκε. Την ξανααποκτήσαμε –και κάθε άλλο παρά κατακτήθηκε– με πολύ βαρύ κόστος: την απώλεια του ενός τρίτου της Κύπρου μας από τις ορδές του Αττίλα. Και 47 χρόνια μετά, όχι μόνο η Μεγαλόνησος συνεχίζει να ζει το δράμα της αλλά και η Τουρκία –με μεγάλες ευθύνες της Ελλάδας– κάνει όλο και περισσότερα βήματα. Με το νέο Σχέδιο Ανάν –που αποδεχτήκαμε να μπει στο τραπέζι παρά την απόρριψη του πρώτου χάρη στο ηρωικό ΟΧΙ του κυπριακού λαού, με μπροστάρη τον Τάσσο Παπαδόπουλο– ο Αττίλας νομιμοποιείται, με την Άγκυρα να προσβλέπει στην επέκταση της κυριαρχίας της και την Ελλάδα να συμπεριφέρεται, δυστυχώς, ως απλός θεατής…

Μαύρη μέρα για την Ελλάδα είναι, κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κάθε 21η Απριλίου. Γιατί η πτώση της χούντας και η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας πληρώθηκαν με το ακριβό αίμα της Κύπρου μας. Αλλά μια χώρα που σέβεται τη γη των πατέρων της κλαίει για την απώλεια και μιας σπιθαμής… Και δεν πανηγυρίζει στις 24 Ιουλίου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Μνημόσυνο θα πρέπει να γίνεται και όχι γιορτές και δεξιώσεις στο Προεδρικό Μέγαρο όταν κομμάτι του Ελληνισμού παραμένει σκλαβωμένο…

Είπατε, κύριε Παπούλια, στο μήνυμά σας ότι η Δημοκρατία δεν μας χαρίστηκε… Ναι. Αλλά και δεν παραδίδεται. Και μάλιστα αμαχητί… Και η αλήθεια, δυστυχώς, για τους πολιτικούς μας μετά το 1965 είναι ότι δεν είχαν σφαλίσει τις πόρτες, παρότι ήταν κοινό μυστικό ότι σχεδιαζόταν πραξικόπημα από τα ανάκτορα. Έτσι, οι εχθροί τις βρήκαν ολάνοιχτες, με τους συνταγματάρχες να πιάνουν στον ύπνο την τότε κυβέρνηση και όλους τους πολιτικούς και να παίρνουν την… μπουκιά από το στόμα των στρατηγών.

Ωραία τα λόγια, Πρόεδρε, αλλά δεν αρκούν αν δεν φυλάσσονται οι Θερμοπύλες… Και για αυτές το μήνυμά σας δεν περιείχε ούτε μία λέξη. Όταν, μάλιστα, η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε από Θερμοπύλες…