Η διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων και ΜΜΕ λειτουργεί εκβιαστικά στην πολιτική!

• Όταν ο πολιτικός φοβάται τον αποκλεισμό ή τον διασυρμό από τα ΜΜΕ, η πολιτική χάνει την αυτονομία της και γίνεται υπηρέτης άλλων συμφερόντων!

Ο Γεράσιμος Αρσένης ήταν μια μεγάλη πολιτική προσωπικότητα, με πολυδιάστατη συμβολή και συνεισφορά, από την οικονομία και την ανάπτυξη έως την εξωτερική πολιτική, την άμυνα και την παιδεία. Η πολυδιάστατη αυτή συμβολή του πήγαζε από τις επιστημονικές και ακαδημαϊκές του περγαμηνές. Ο Αρσένης ήταν ένας σπουδαίος «αναπτυξιακός» οικονομολόγος, με τεράστια εμπειρία σε διεθνείς οργανισμούς, με συμμετοχή στη διαμόρφωση πολιτικών σε διεθνές επίπεδο.

Για την κρίση που βιώνουμε σήμερα ο Αρσένης έθετε στο επίκεντρο την ανάπτυξη, η οποία έλεγε ότι «απαιτεί χρηματοδότηση σε μακροπρόθεσμη βάση… οι βραχυπρόθεσμες πιστώσεις που χρησιμοποιήθηκαν ως βασικό εργαλείο στο παρελθόν είναι ό,τι πιο ακατάλληλο μπορεί να προτείνει κανείς».
Από το 2005, ο Αρσένης, σε ομιλία του σε συνέδριο του ΙΝΕΡΠΟΣΤ με θέμα «Διακυβέρνηση, Διαφάνεια και Ανάπτυξη», είχε επικεντρώσει στην ουσία και χωρίς περιστροφές έλεγε ότι «ο βασικός περιοριστικός παράγοντας στην ανάπτυξή μας είναι το κακό σύστημα διακυβέρνησης που έχουμε. Περιοριστικός παράγοντας στην ανάπτυξή μας δεν είναι (μόνο) η έλλειψη χρηματοδότησης. Δεν είναι (μόνο) η έλλειψη εργασίας, δεν είναι (μόνο) η έλλειψη φαντασίας από τη μεριά του επιχειρηματικού κόσμου. Είναι ότι έχουμε εγκλωβισθεί σε ένα σύστημα διακυβέρνησης, το οποίο δεν μας αξίζει, είναι κατώτερό μας και δεν πάει άλλο». Και από τότε ο Αρσένης έθετε το μεγάλο διακύβευμα λέγοντας ότι «αυτό το σύστημα διακυβέρνησης πρέπει να το αλλάξουμε. Όχι μόνο για την ανάπτυξη. Αλλά γιατί έτσι όπως λειτουργεί το σύστημα διακυβέρνησης διαβρώνει την ίδια την ποιότητα της δημοκρατίας στον τόπο μας». Έβλεπε μπροστά.
Ο ίδιος, πάντοτε πρωτοπόρος, με πνεύμα σύγχρονο, που έβλεπε μπροστά, μιλούσε για την ανάγκη να δημιουργηθούν «νέα χρηματοδοτικά εργαλεία και εξειδικευμένες τράπεζες που θα στηρίξουν καινοτόμες δράσεις σε τομείς που θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά μας και το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών».
Αναλύοντας τον ρόλο του τραπεζικού συστήματος στην οικονομική κρίση στη χώρα μας σε συνέδριο του Levy Institute, στις 8.11.2013, ο Αρσένης καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «Οι αναπτυξιακές προσπάθειες στη χώρα μας προσκρούουν στην επικυριαρχία ενός κυκλώματος εξουσίας και επιρροής από άτομα του πολιτικού συστήματος, των τραπεζών, των επιχειρήσεων και των ΜΜΕ.

Το κύκλωμα αυτό ανασυγκροτείται και αλλάζει σύνθεση ανάλογα με τις συνθήκες, αλλά, διαχρονικά, διατηρεί το βασικό του χαρακτηριστικό, ότι παρεμβαίνει ενεργά στη διαμόρφωση της δημόσιας πολιτικής -και σε τραπεζικές λειτουργίες- με στόχο την άντληση ιδιωτικών ωφελειών. Στην πραγματικότητα, πρόκειται περί μηχανισμού υπεξαίρεσης κοινωνικών πόρων μέσα από τη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος».
Ο Αρσένης, γνωρίζοντας πώς λειτουργεί το οικονομικό σύστημα, είχε με πολύ μεγάλη ακρίβεια και ευστοχία διαγνώσει τη διαπλοκή οικονομικού και πολιτικού συστήματος.

Στις 29.1.2013, σε προεκλογική ομιλία του με θέμα «Έλλειμμα Δημοκρατίας», έλεγε χωρίς περιστροφές ότι «όταν μερικοί της οικονομικής ελίτ προχωρούν έξω από το οικονομικό σύστημα και μπαίνουν και στους άλλους τομείς, τότε υπάρχει διαπλοκή. Όταν η οικονομική ελίτ κατακτά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να αποκτήσει πολιτικό λόγο και πολιτική ισχύ, τότε έχουμε όχι μόνο διαστρέβλωση του οικονομικού συστήματος αλλά και του δημοκρατικού συστήματος πληροφόρησης. Και όταν αυτή η διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης λειτουργεί εκβιαστικά στην πολιτική και ο πολιτικός φοβάται τον αποκλεισμό ή τον διασυρμό από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τότε η πολιτική χάνει την αυτονομία της και γίνεται υπηρέτης άλλων συμφερόντων».

Με θάρρος και επιμονή έλεγε ότι «όταν έχουμε μια τέτοια κατάσταση, δεν μπορούμε να συζητάμε ειλικρινά πώς μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας, πώς μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα της ανάπτυξης, πώς θα κάνουμε οικονομική ή κοινωνική πολιτική, γιατί οι προτεραιότητες δεν θα καθορίζονται από εμάς, θα καθορίζονται από αυτούς που έχουν τον έλεγχο πάνω στην πολιτική ζωή του τόπου». Ο ίδιος υποστήριζε ότι «αν επιθυμούμε να ανοίξει επιτέλους ο δρόμος προς την ανάπτυξη, πρέπει να καταλυθεί αυτό το κύκλωμα» και μιλώντας για τον τραπεζικό τομέα έλεγε ότι «πρέπει να απελευθερωθεί από τους παρασιτικούς και αντιαναπτυξιακούς παράγοντες που το καταδυναστεύουν όλα αυτά τα χρόνια».
Βαθύτατα πολιτικό ον, ο Αρσένης, έχοντας φυσικά άριστες τεχνοκρατικές περγαμηνές, έλεγε ότι «ο πραγματικός εκσυγχρονισμός του τραπεζικού συστήματος δεν είναι απλά θέμα τεχνοκρατικό, είναι βαθύτατα πολιτικό και προϋποθέτει βαθιά τομή στο ίδιο το πολιτικό σύστημα, που, μέχρι σήμερα, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν».

Αλλά ο Αρσένης είχε την ικανότητα πάντοτε να βλέπει τη μεγάλη εικόνα. Για την κρίση που βιώνουμε σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε διεθνές επίπεδο, έλεγε ότι «δεν είναι μόνο οικονομική», αλλά έλεγε ότι «βιώνουμε τη μεταβατική περίοδο προς ένα νέο παγκόσμιο σύστημα, όπου ο σύγχρονος καπιταλισμός, η παγκοσμιοποίηση, όπως τον αποκαλούμε, έχει αλλάξει τις κοινωνικές και οικονομικές δομές, τους πολιτικούς θεσμούς που σας ανέφερα: Το εθνικό κράτος, η ελευθερία, η ισότητα, η αδελφικότητα, η κοινωνική συνοχή, η αλληλεγγύη, το κοινωνικό συμβόλαιο, το γενικό συμφέρον βρίσκονται σε υποχώρηση».

Εύγλωττα και χωρίς μισόλογα, ο Αρσένης είχε πει ότι «η παγκοσμιοποίηση, στη σημερινή της τουλάχιστον μορφή, και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι θεσμοί που δεν μπορούν να συμβιώσουν. Το νέο δόγμα του μονόδρομου εκλογικεύει την αθλιότητα και τη φτώχεια ως αναπόφευκτες παράλληλες απώλειες της νέας εποχής, που υπόσχεται νέο πλούτο, με παράλληλη ανισοκατανομή, όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι». Δεν έμενε μόνο όμως στη διάγνωση και την κριτική. Υποστήριζε σθεναρά την ανάγκη η Ευρώπη να ανταποκριθεί στην πρόκληση που έχει μπροστά της.
Η μεγάλη πρόκληση του 21ου αιώνα, είχε πει ο Αρσένης, είναι «να δώσει ανθρώπινη μορφή στη σημερινή στυγνή παγκοσμιοποίηση και να διαμορφώσει ένα νέο κοινωνικοοικονομικό σύμπλεγμα, που θα είναι φιλικό στον άνθρωπο και τα δικαιώματά του».

Και μιλώντας για την Ευρώπη, ο Αρσένης υποστήριζε ότι «είναι ο προνομιακός χώρος που μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτήν την πρόκληση: Να δημιουργήσει τις συνθήκες για τη διαμόρφωση ενός νέου Διαφωτισμού, όπου η δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η υλική πρόοδος και η κοινωνική συνοχή θα συνυπάρχουν».