Η Ευρωζώνη πάσχει από «αναπνευστική ανεπάρκεια»!

• Τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην ομιλία του στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών

Από «αναπνευστική ανεπάρκεια» πάσχει η Ευρωζώνη λόγω της υπερέκθεσής της στους εγγενείς κινδύνους μιας πολιτικής αυστηρής λιτότητας. Η… γνωμάτευση ανήκει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και τη διατύπωσε στον χαιρετισμό που απηύθυνε στην έναρξη του πρώτου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών. Και πρόσθεσε ότι η Ευρωζώνη διανύει μια μακρά περίοδο -η αφετηρία της οποίας εντοπίζεται πριν από την «επίσημη» έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης τον Σεπτέμβριο του 2008- συρρίκνωσης της οικονομίας της.
Ο κ. Παυλόπουλος τάχθηκε υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγου, ως του μόνου αξιόπιστου όπλου για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, άσκησε δε δριμεία κριτική στην πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται στην Ευρωζώνη και έχει επιφέρει μεγάλα δεινά στις χώρες-μέλη της. «Συνιστά κοινή πεποίθηση στο πεδίο της οικονομικής επιστήμης ότι το ευρωομόλογο θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα μείωσης του κόστους δανεισμού, ιδίως για τα υπερχρεωμένα μέλη της Ευρωζώνης. Ταυτοχρόνως, θα αποτελέσει ισχυρό μοχλό στήριξης των χωρών που τίθενται εκτός αγορών, ώστε η επιστροφή σε αυτές να συντελεστεί ταχύτερα και ομαλότερα», τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υπογραμμίζοντας πως «είναι βέβαιο ότι το ευρωομόλογο θα αποτρέψει, σε σημαντικό βαθμό, τη μετάδοση του ”ιού” του χρέους σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης».
Αναφερόμενος στην πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται, ο κ. Παυλόπουλος επισήμανε ότι η πολιτική αυτή «έχει οδηγήσει την Ευρωζώνη στα πρόθυρα μιας κρίσης οικονομικής και νομισματικής ασφυξίας», η οποία, όπως είπε, προοιωνίζεται τέσσερα αναποσπάστως συνδεόμενα μεταξύ τους δεινά: Στασιμότητα, χαμηλό πληθωρισμό, έως και αποπληθωρισμό, υπερχρέωση και δραματικά αυξανόμενες ανισότητες αλλά και δραματικά αυξανόμενη ανεργία. Δεινά που -όπως σημείωσε- αφενός αναδεικνύουν το μέγεθος της στρέβλωσης και της αντίστοιχης κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και αφετέρου ερμηνεύουν επαρκώς το δυσοίωνο σημάδι σταδιακής εμφάνισης ακραίων πολιτικών μορφωμάτων, ακόμη και με τη λεοντή του ναζισμού. Και κατέληξε υποστηρίζοντας ότι μοναδική ελπίδα να αντιστραφεί η δυσοίωνη πορεία της Ευρωζώνης είναι η διαμόρφωση και η υλοποίηση μιας παρεμβατικής πολιτικής, που θα είναι προσαρμοσμένη στην ιδιομορφία της τρέχουσας συγκυρίας, με την υιοθέτηση δραστικών μέτρων ορθολογικής ποσοτικής χαλάρωσης και στοχευμένης ενίσχυσης της ρευστότητας, που θα τονώσουν τη ζήτηση και θα επαναφέρουν τον πληθωρισμό στον μέσο ευρωπαϊκό όρο του 2%.