Ιδού η… μεταρρύθμιση…

– Το τέρας της γραφειοκρατίας ζει και βασιλεύει, με τον κόσμο να ξεροσταλιάζει στις ουρές και να πηγαίνει από τον Άννα στον Καϊάφα…
– Ούτε αυτό που δεν στοιχίζει ούτε ένα ευρώ δεν μπορεί να λύσει η κυβέρνηση

Κανένας δεν υπάρχει που να διαφωνεί ότι η πρώτη και θαρραλέα μεταρρύθμιση που έπρεπε από δεκαετίες να είχε γίνει είναι το ξερίζωμα του τέρατος της γραφειοκρατίας που φρενάρει και δολοφονεί τα πάντα. Η μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε ήταν μετά τη χούντα. Τότε ο Καραμανλής μπορούσε όλα να τα αλλάξει, όμως δυστυχώς δεν έκανε τίποτε σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα. Η δεύτερη χαμένη ευκαιρία ήταν με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και με την τεράστια αποδοχή που είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αφού κανένας δεν θα αντιδρούσε αν προχωρούσε στις μεγάλες ανατροπές που θα αφόπλιζαν διά παντός τη γραφειοκρατία. Η εξαγγελία του Καραμανλή του νεότερου για επανασύσταση του κράτους παρέμεινε όνειρο, δεν βρήκε τη δύναμη να το κάνει πραγματικότητα.
Τώρα που όλα σαρώνονται, πράγματα και κεκτημένα ύστερα από αγώνες χρόνων, η απώλεια των οποίων πονάει και φέρνει φτώχεια και αυτοκτονίες, η κυβέρνηση θα μπορούσε άνετα και χωρίς αντιστάσεις να γκρεμίσει συθέμελα το τέρας, κάτι που μάλιστα δεν στοιχίζει ούτε ένα ευρώ. Αντίθετα, όφελος θα είχε και για την ίδια και μακροχρόνια μεγάλο για τη χώρα και για τους πολίτες, θα έσπαγε δεσμά που έρχονται από πολύ μακριά. Κάνει, όμως, το εντελώς αντίθετο: Συνεχίζει να ταΐζει κάθε μέρα το τέρας. Σωρός οι αποδείξεις. Μόνο στον τομέα του υπουργείου Οικονομικών χιλιάδες είναι οι αποφάσεις και οι εγκύκλιοι που κάνουν τη ζωή ακόμη χειρότερη και δαιδαλώδη. Από το 2010 έχουν ψηφιστεί 20 φορολογικοί νόμοι. Μέσα στην ίδια χρονιά εκδόθηκαν 227 εγκύκλιοι για να… ερμηνεύσουν τους νόμους! Το 2013 μέσα στο πρώτο δεκάμηνο βγήκαν 695 εγκύκλιοι! Και όλα αυτά την ώρα που μας έχουν κουβαλήσει από την… Εσπερία εκατοντάδες συμβούλους, τους οποίους χρυσοπληρώνουμε χωρίς να προσφέρουν τίποτε το καινοτόμο, που τουλάχιστον θα περιόριζε την ταλαιπωρία του κοσμάκη. Και το είδαμε τις μέρες των γιορτών, οπότε χιλιάδες φορολογούμενοι που πήγαν να δώσουν λεφτά στο άφραγκο κράτος μας βασανίζονταν στις ουρές, με τους υπουργούς να μη χαμπαριάζουν – εκείνο έλειπε, να αγωνιούν για τους… ιθαγενείς…
Ποιο είναι το συμπέρασμα από αυτή τη διαχρονική απραξία κατά της γραφειοκρατίας, η οποία αποδεικνύεται πιο ισχυρή από όλους τους πρωθυπουργούς από το 1974 μέχρι σήμερα; Ότι πρέπει να εξυπηρετεί τις κυβερνήσεις, που αλληλοστηρίζονται. Και η γραφειοκρατία θα συνεχίσει να ζει μέχρι να βρεθεί ο… Ηρακλής που θα εκτελέσει τη σύγχρονη Λερναία Ύδρα. Ως τότε οι μεταρρυθμίσεις, όπως βαφτίζει η κυβέρνηση τις αλλαγές, είναι μόνο κατ’ όνομα, αφού στόχο δεν έχουν τη βελτίωση της ζωής του πολίτη και την εξυπηρέτησή του γρήγορα και από τη δημόσια διοίκηση χωρίς να ξεροσταλιάζει στις ουρές, αλλά την εκτέλεση των μνημονιακών δεσμεύσεων.