Ινδονησία, Ελλάδα, νόμισμα και ΔΝΤ

Ο σημαντικός οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν που δεν διστάζει να παραδεχτεί και τα λάθη του όταν πέφτει έξω (λάθη πολιτικών παραμέτρων που υποτίμησε, όχι οικονομικής ανάλυσης) αποδεικνύει πόσο πιό άσχημα πάνε τα πράγματα για την Ελλάδα σε σύγκριση με την βυθισμένη στην κρίση (1997) Ινδονησία, που μπήκε όμως στο δρόμο της ανάκαμψης.

Είναι εκπληκτική η ομοιότητα επιχειρημάτων των δανειστών για δύο τελείως διαφορετικές οικονομίες, χώρες και πολιτισμούς. Γράφει χαρακτηριστικά ο Κρούγκμαν : «Αυτό που πρέπει να θυμηθούμε είναι ότι αυτά που λέγεται πως αποτελούν τα εμπόδια της Ελλάδας στον δρόμο προς την ανάκαμψη (υποδομές, διαφθορά, έλλειψη ηγεσίας, μπλα, μπλα, μπλα) τα έλεγαν και για την περίπτωση της Ινδονησίας.» Και ρωτάει δικαίως ο νομπελίστας :

Γιατί, λοιπόν, η Ινδονησία ανέκαμψε και η Ελλάδα δεν μπορεί;

Απλή η απάντησή του και σαφής : «Δυο είναι οι προφανείς αιτίες: Η Ινδονησία είχε ένα νόμισμα που μπορούσε να  υποτιμήσει – και το έκανε σε μεγάλο βαθμό. Αυτό προκάλεσε βραχυπρόθεσμα πρόβλημα  αλλά άνοιξε τον δρόμο για ανάπτυξη μέσω εξαγωγών. Και δεύτερον το ΔΝΤ, αν και αρχικά επέβαλε πολιτικές λιτότητας στην Ασία, μετά υποχώρησε και άλλαξε στρατηγική. Αυτή την φορά, η τρόικα είναι αμείλικτη. Δεν μαθαίνει τίποτα από την εμπειρία».

Που καταλήγουμε; Αν δεν έχεις το όπλο του δικού σου νομίσματος δεν μπορείς να φροντίσεις την οικονομία της χώρας σου, δεν μπορείς να πάρεις δικές σου αποφάσεις μια και η χώρα αποτελεί μέρος διεθνοποιημένου χρηματοπιστωτικού παιγνίου. Και φυσικά ότι όλοι αλλάζουν στρατηγική (ακόμα και το ΔΝΤ) αρκεί να έχουν απέναντί τους τον κατάλληλο συνομιλητή-διαπραγματευτή.