Μας πάνε για ισόβια!

• Στραβωμάρα έχουν και δεν βλέπουν πού οδηγείται η Ευρώπη μετά και την ήττα της λιτότητας στην Ιταλία; – Ότι, όπως και εκεί, οι νέοι έδωσαν δυναμικό «παρών» στην απεργία της Πέμπτης;
• Μήπως είναι η ώρα να σπάσει και ο ελληνικός λαός τις αλυσίδες;
  

Στον κόσμο του συνεχίζει να είναι το κονκλάβιο της ΕΕ, το οποίο άγεται και φέρεται από το Βερολίνο, με… τιμονιέρη τον γνωστό μας κ. Σόιμπλε, που δεν χάνει ευκαιρία να μας δείξει πόσο μας… αγαπάει.

Από κοντά και το ΔΝΤ, που παίζει κι αυτό τα δικά του χαρτιά. Και πότε κάνει ο ένας τον καλό κι ο άλλος τον κακό, και… τούμπαλιν. Και στη μέση η Ελλάδα μας, που την έχουν κάνει μπαλάκι για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους σχέδια.

Το ίδιο έργο ξαναπαίχθηκε στη συνεδρίαση του Eurogroup την περασμένη Δευτέρα, με τον Σόιμπλε να υποχωρεί στο αίτημα του ΔΝΤ για μια ρύθμιση του χρέους ώστε, με τους δικούς τους λογαριασμούς, να καταστεί βιώσιμο, αν και για την Ελλάδα κάθε άλλο παρά δώρο είναι η απομείωσή του μέχρι το… 2060 κατά 37 δισ. ευρώ περίπου. Από την άλλη, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών απαιτεί ετήσιο πλεόνασμα από το 2018 και για δέκα χρόνια ύψους 3,5% –που μόνο στα όνειρά τους μπορεί να πιαστεί–, το οποίο σε χρήμα μεταφράζεται σε 4,5 δισ. ευρώ τον χρόνο!
Παρότι, όμως, πήραν αυτό που ήθελαν, με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να αποδέχεται να υπογράψει ένα ακόμη Μνημόνιο (το τέταρτο κατά σειρά και το δεύτερο για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ), που για να είναι πιο ευκολοχώνευτο στην ελληνική κοινωνία το βάφτισαν… «συμπληρωματικό Μνημόνιο», βάζουν και άλλα μέτρα στο τραπέζι των συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων με τους… «θεσμούς», μεταφέροντας το κλείσιμο της αξιολόγησης στον Φεβρουάριο, κάτι που σημαίνει καθυστέρηση στις εκταμιεύσεις, με στόχο να μας βγει η ψυχή και να πάρουν ό,τι άλλο μπορέσουν να πάρουν…
Απαιτώντας, μάλιστα, να ψηφιστούν όλα τα προαπαιτούμενα τώρα, με τον προϋπολογισμό, ώστε να δεσμεύουν όχι μόνο τη σημερινή κυβέρνηση αλλά και τις επόμενες. Και, δυστυχώς, τους έκανε κι αυτό το χατίρι ο Τσίπρας.

Θα περίμενε κανείς ότι μετά και το χαστούκι του ιταλικού λαού, το 60% του οποίου είπε «όχι» στη λιτότητα, με πρωτοπόρους τους νέους (το 81% των ψηφοφόρων ηλικίας από 18 έως 34 ετών ψήφισε κατά), θα ξέσφιγγε τη θηλιά το ιερατείο των Βρυξελλών, το οποίο σύρεται από το Βερολίνο.
Κάνει, όμως, κακό του κεφαλιού του, γιατί πλέον το τσουνάμι της αντίδρασης θα μεταφερθεί από την Ιταλία στις άλλες χώρες που έχουν εκλογές μέσα στο 2017. Και σίγουρα θα πάρει σβάρνα πολλούς. Με την καρέκλα της ΕΕ να αρχίζει να τρίζει άγρια.

Ήδη φουντώνει και εδώ το κύμα κατά της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης.
Και αυτό φάνηκε στη μεγάλη πανελλαδική πανεργατική απεργία της περασμένης Πέμπτης, όπου το σημαντικό στοιχείο ήταν η δυναμική παρουσία των νέων. Με την οργή όχι μόνο ολοφάνερη αλλά και βροντερή.