Μικροί, μοιραίοι κι άβουλοι, βάζουν την καρέκλα πάνω από τη χώρα

• Είμαστε στις δώδεκα παραπέντε – Είναι η ώρα να καλέσει ο Τσίπρας στη Βουλή όλα τα κόμματα να βάλουν τις κόκκινες γραμμές και να πουν: «Ως εδώ. Οι Έλληνες δεν μπορούν να αντέξουν άλλες περικοπές στις συντάξεις, τις ληστρικές αυξήσεις στον ΦΠΑ και στους φόρους εισοδήματος»

Του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ

Ύστερα από επτά χρόνια, το παραμύθι φθάνει στο τέλος του, χωρίς να αφήνει έστω τη γλυκιά γεύση που παίρναμε όταν ήμασταν παιδιά και εντυπωσιαζόμασταν από τους φα­νταστικούς ήρωές του. Ούτε αυτό δεν είχαν τα Μνημόνια. Τα ψέματα τελείωσαν. Όπως και οι ψευδεπίγραφες προσδοκίες ότι οι εταίροι μας –που και σε αυτήν τη φάση αποδείχθηκε ότι μόνο τύποις είναι εταίροι– θα αποδέχονταν την απόφαση του ελληνικού λαού και θα άλλαζαν τη συνταγή. Θα την έκαναν κάπως γλυκόπικρη, για να είναι πιο εύπεπτη. Το ζήσαμε αρχικά με τον Γιώργο Παπανδρέου, που μας παρέδωσε άνευ όρων. Στην ίδια ρότα ακολούθησαν οι συγκυβερνήτες Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης, χωρίς καμία, έστω υποτυπώδη, αντίσταση. Στην ίδια κατάληξη οδηγείται, δυστυχώς, και η τελευταία ελπίδα, ο Τσίπρας. Με μία σημαντική διαφορά, που δεν μπορεί να την παραβλέψει κανένας λογικός άνθρωπος που σέβεται την πραγματικότητα και δεν φοράει παραμορφωτικά κομματικά γυαλιά, ότι έπαιξε τη ζαριά, ρισκάρισε. Αλλά η άλλη πλευρά είχε και έχει την μπάνκα και αντέχει μέχρι να πάρει τα ρέστα σου.

Πίστεψε, ίσως γιατί πρώτη φορά βρέθηκε απέναντι σε αυτούς που κυβερνούν τον κόσμο, οι οποίοι έχουν τον τρόπο να μην επιτρέπουν να φυτρώνουν ζιζάνια και, αν φυτρώσουν, τα ξεριζώνουν, ότι θα μπορούσε να τους ξεφύγει, να φύγει από την πεπατημένη.

Δεν τα κατάφερε, όμως. Ξανά στη στρούγκα. Ο λαός μπορεί να ψηφίζει, αλλά άλλοι κάνουν κουμάντο, τα μεγάλα αφεντικά, με τους λεφτάδες της Γης από κοντά.
Και τώρα τι κάνουμε; είναι το αγωνιώδες ερώτημα, το ερώτημα ζωής του πολίτη. Ειδικά τώρα που είμαστε φορτωμένοι και με το Προσφυγικό, το οποίο προσθέτει τεράστια προβλήματα, όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικά και συμπεριφοράς – μόνο που το DNA του Έλληνα δεν επιτρέπει να μπαίνει στο ράφι η ανθρωπιά.
Απάντηση υπάρχει. Που αν την υλοποιήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ, θα είναι πολύ δύσκολο οι εταίροι μας, οι σύμμαχοί μας, ακόμη και ως δανειστές, να την αγνοήσουν, να την πετάξουν στα σκουπίδια και να συνεχίσουν να σφίγγουν τον βρόχο.

Είναι η ώρα του μεγάλου «ΝΑΙ» ή του μεγάλου «ΟΧΙ», που είναι η μοίρα του ελληνικού έθνους από τα βάθη των αιώνων. Τι εννοούμε; Να αρθούν όλα τα κόμματα στο ύψος του δράματος που ζει επτά χρόνια τώρα η πατρίδα και ο λαός. Και να γράψουν την Ιστορία που μας δίδαξαν εκείνοι από τους οποίους παραλάβαμε τη σκυτάλη. Με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού, να συνεδριάσει άμεσα η Βουλή, με ένα και μοναδικό θέμα: Απέναντι στην ανελέητη σκληρότητα των δανειστών, που δεν υπολογίζουν αν θα ζήσει ή θα πεθάνει ο άνθρωπος, να βάλουμε όρια, κόκκινες γραμμές, με βάση την αντοχή που έχει απομείνει στα νοικοκυριά και στην Αγορά, με βάση την καίρια ανάγκη για επιβίωση αλλά και για αναγέννηση της Ελλάδας μας, πέραν των οποίων δεν θα δεχθούμε ούτε χιλιοστό παραπάνω.

Να ξαναπούμε όλοι μαζί, μια γροθιά, εκείνο το «ή ταν ή επί τας».

Το μπορούμε. Από εσάς, που οι πολίτες σάς έστειλαν στη Βουλή για να λύσετε τα προβλήματά τους, εξαρτάται αν θα ζουν αξιοπρεπώς, αν η πατρίδα θα συνεχίσει την πορεία της ως ισότιμος εταίρος και σύμμαχος, και όχι ως καρπαζοεισπράκτορας και αποθήκη ανθρώπων στην υποτιθέμενη πολιτισμένη Ευρώπη.

Δεν μπορείτε να κλείνετε τα μάτια στους 1.650.000 Έλληνες που ζουν σε ακραία φτώχεια, στους ανέργους, που έχουν ξεπεράσει το 1.300.000, στις αμέτρητες ουρές στα συσσίτια, στους συνταξιούχους που θα δουν τη σύνταξή τους να γίνεται επίδομα πείνας, στα δεκάδες χιλιάδες μυαλά που φεύγουν στην ξενιτιά, στα εκατοντάδες λουκέτα.

Είναι η ώρα να βάλετε όλοι πάνω απ’ όλα τη χώρα. Αλλιώς θα καταγραφείτε στην Ιστορία ως μικροί και άβουλοι, που ενδιαφέρονταν μόνο για την καρέκλα κι ας πάει και το παλιάμπελο…
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που ζει η Ελλάδα, ρόλο έχει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος. Κι αυτό να μην το ξεχνάει.