Οι αντοχές στερεύουν και δεν λέει να ξημερώσει…

• Κρίσιμος σταθμός για την επανεκκίνηση της οικονομίας η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, αλλά και εκεί τα αφεντικά συνεχίζουν να θέλουν αίμα

Του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ

Άνοιξη, αλλά τα σύννεφα δεν λένε να ανοίξουν διάδρομο. Η πυξίδα δεν δείχνει ήρεμο λιμάνι. Το σκάφος βολοδέρνει και το πλήρωμα έχει καταρρεύσει… Αυτή είναι η πραγματική εικόνα που ζει όλη η χώρα και δεν υπάρχει Έλληνας που δεν θα ήθελε να είναι ψεύτικη…
Επτά χρόνια τώρα το τρένο δεν κατάφερε να μπει στις ράγες. Και είναι θαύμα που κανείς δεν έχει λιποψυχήσει. Κρατάμε και ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρουμε στο τέλος. Μόνο που ο προορισμός δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Με την ευθύνη να είναι πρώτα δική μας, αλλά και με τους ξένους, τους συμμάχους και εταίρους μας, να φορτώνουν όλο και περισσότερο τον… γάιδαρο, για να είναι συνεχώς υπό τον απόλυτο έλεγχό τους. Όποιος κι αν είναι στο τιμόνι… Αυτό ζούμε τώρα… Μας φόρτωσαν και το Προσφυγικό, που είναι αποκλειστικά δικό τους δημιούργημα και είναι στο χέρι τους να το σταματήσουν ακόμα και αύριο το πρωί. Στα ηγεμονικά παιχνίδια τους, όμως, οι μεγάλοι χρησιμοποιούν τις χώρες σαν πιόνια τους στον παγκόσμιο χάρτη. Χωρίς να ενδιαφέρονται για τους σκοτωμούς, για το αίμα που χύνεται, για το αν πνίγονται μωρά και μικρά παιδιά. Κέρδος θα έχουν, γιατί θα πουλήσουν όπλα, θα είναι τα αφεντικά. Φαίνεται, κάθε στιγμή και περισσότερο με αυτά που βγαίνουν στο φως, ότι οι Ευρωπαίοι μάς την έφεραν. Μας μάντρωσαν. Μας έκαναν αποθήκη ανθρώπων. Καλά να πάθουμε, όμως, αφού επτά χρόνια τώρα οι κυβερνώντες μας, χθεσινοί και σημερινοί, δεν έχουν κλειστεί σε ένα δωμάτιο μέχρι να βγει λευκός καπνός. Δεν έχουν αφήσει στην άκρη τις διαφορές τους -πολιτικές, ιδεολογικές, οικονομικές κ.ά.-, δεν έχουν συμφωνήσει σε ένα εθνικό σχέδιο για τη σωτηρία της χώρας και του λαού της. Δεν έχουν γίνει μια γροθιά όλοι. Και όταν περάσουμε τον κάβο, ας χωρίσουν τα τσανάκια τους και ας ξανανοίξουν το μαγαζάκι τους – από τους ίδιους εξαρτάται να διεκδικήσουν τα κλειδιά.
Σήμερα προέχει να κλείσει η αξιολόγηση. Προηγείται και του Προσφυγικού, γιατί από τη στιγμή που θα υπάρξει συμφωνία θα ξαναπάρει μπροστά η μηχανή και θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις οικονομικές και άλλες επιπτώσεις από τους δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που θα… παρκάρουν οι συνεταίροι μας στην Ελλάδα.
Η αγωνία για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι διάχυτη σε όλους τους χώρους. Σε όλους τους παράγοντες της οικονομικής, πολιτικής, επιχειρηματικής και πνευματικής ζωής της χώρας. Πρέπει πάση θυσία να κλείσει η συμφωνία. Δεν διστάζουν να πουν ότι ακόμη και μια κακή συμφωνία είναι προτιμότερη από τη μη συμφωνία. Γιατί πιστεύουν ότι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα βάλει τέρμα στην αβεβαιότητα της οικονομίας, οι επενδυτές, ντόπιοι και ξένοι, θα έχουν λόγο να βάλουν τα λεφτά τους στην Ελλάδα, οι καταθέσεις θα επιστρέψουν στις τράπεζες και θα υπάρξει κυβερνητική σταθερότητα.
Υπάρχει, βέβαια, και το πόσο στενό θα είναι το κουστούμι. Αν θα μπορεί να το αντέξει η κοινωνία και πρωτίστως οι φτωχές ομάδες, οι μεροκαματιάρηδες, οι συνταξιούχοι, με τη σύνταξη πείνας που παίρνουν σήμερα. Και απέναντι σε αυτόν τον κόσμο οι εκπρόσωποι των δανειστών, το «κουαρτέτο», δεν μπορούν να παραμείνουν ανάλγητοι. Έχουν κι αυτοί ευθύνη για την επόμενη μέρα της Ελλάδας.
Αν κάνει πίσω η κυβέρνηση σε κάποιες από τις κόκκινες γραμμές της, που σωστά τις έχει βάλει, θα πρέπει και οι άλλοι να χαμηλώσουν τον πήχη των απαιτήσεών τους… Αν δεν το κάνουν, θα έχουν όλη την ευθύνη για ό,τι συμβεί εξαιτίας της απανθρωπιάς τους.