Ο τόνος της ημέρας…

Αντιρατσιστικό; Ποιό αντιρατσιστικό;

Προσέξτε τη μεθόδευση : 

Διογκώνουμε από μόνοι μας (με την αυτονόητη συνδρομή από τους ντελάληδες  των ελεγχόμενων καναλιών βέβαια) ένα θολό και όχι πρώτης γραμμής για τις ανάγκες του κόσμου  θέμα.

Το προβάλλουμε σε βάρος άλλων, πραγματικών (ανεργία, φτώχεια, απλήρωτοι λογαριασμοί, μηδενική προοπτική για τα αύριο) προσπαθώντας να πείσουμε ότι αυτό είναι το μείζον θέμα της κοινωνίας αλλά και της κυβερνητικής συνύπαρξης.

Πείθουμε (;) το ακροατήριο των δελτίων των 8 ότι διακυβεύεται η ενότητα της κυβέρνησης- λίγο μετά το θέμα πάει στην άκρη είτε πετώντας στο τραπέζι ένα άλλο πιο πιασάρικο (π.χ. απολύσεις, «κινητικότητες», ΕΡΤ, νέες μειώσεις στις συντάξεις, νέα φορολόγηση των τόκων των καταθέσεων κ.α.) είτε επειδή όντως κάτι πιό σοβαρό προέκυψε.

Αλλά εν τω μεταξύ η κυβέρνηση έχει κερδίσει

α)χρόνο συμβίωσης,

β)χρόνο παραμονής στην εξουσία,

γ)κοινή αίσθηση ότι πάντα προσπαθεί για τη συμφωνία, άρα αξίζει να κυβερνά,

δ) εντυπώσεις ως προς τον προβληματισμένο διάλογο που με κόπο και συνέπεια διεξάγει για το μεταναστευτικό/ρατσιστικό ζήτημα.

Ως τεχνικές της εξουσίας και συμπαιγνία τριών κομμάτων με κοινούς στόχους καλά είναι. Ως σχέση με την πραγματικότητα είναι μια ακόμα προσπάθεια απόδρασης από τα προβλήματα.

Το ντουλάπι κοντεύει να γεμίσει με μυστικά και ψέματα.