Ο τόνος της ημέρας

Νιώθει καλά ο Α. Σαμαράς που συγκυβερνά μόνο με τον αρχηγό του ενόχου κόμματος για το χάλι της χώρας; Του κόμματος που καταδικάστηκε να πάει από το 45% στο 12%; Που έχει απωλέσει κάθε πολιτική και ηθική νομιμοποίηση να μετέχει σε κυβέρνηση και να πρωταγωνιστεί στα δημόσια πράγματα της χώρας.

Και να μη νιώθει καλά όμως, τι να κάνει… πρέπει να κυβερνήσει…

Πρέπει; Κυβέρνηση να ΄ναι κι ότι να ΄ναι;

Ο κόσμος ξαναζεί τον εφιάλτη του ΠΑΣΟΚ να τον οδηγεί στην εξάρτηση των μνημονίων, στην εξάρτηση των απανωτών δανεισμών, ξαναβλέπει το τιμωρητικό εκδικητικό χαμόγελο του κ. Βενιζέλου όταν επέβαλε το χαράτσι της ΔΕΗ, σε λίγο θα ξαναβλέπει και τους υπουργούς των κυβερνήσεων ΓΑΠ  να κάνουν μνημονιακές εξαγγελίες.

Δεν έχει μεγάλη σημασία αν αυτοί είναι εντός ή εκτός ΠΑΣΟΚ σήμερα, σημασία έχει η εικόνα που κουβαλάει ο κόσμος από τα τέλη του 2009 και μετά. Δεν είναι η καλύτερη λύση για τον Α. Σαμαρά να συγκυβερνά με το κόμμα που εκτοπίστηκε πολιτικά από τους ψηφοφόρους.

Ούτε είναι σοφό να πλέκει τόσο συχνά του εγκώμιο του προκλητικού, εκδικητικού και τιμωρητικού διαδόχου του ΓΑΠ. Αυτού που σε κάθε δήλωση-διάγγελμά του επιπλήττει τους πολίτες σαν να φταίνε εκείνοι για όσα συμβαίνουν. Και οργίζεται «on camera» όταν αυτοί δεν του αναγνωρίζουν το τιτάνιο έργο και τις θυσίες του για τη χώρα.

Μια από τις οποίες είναι να καταδέχεται να συμμετέχει στην κυβέρνηση Σαμαρά. Πριν λίγες μέρες άλλωστε είπε το εκπληκτικό «του κάναμε την μεγάλη τιμή (του κ. Σαμαρά, ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης) να τον αποδεχτούμε για πρωθυπουργό»…