Πάμε μπρος, να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα μας

• ΘΑΡΡΑΛΕΑ
• Αφήνουμε στο χθες αυτούς που κατάντησαν ζητιάνο τον Έλληνα και ρεζίλεψαν τη χώρα μας σε όλη την οικουμένη 
• Τώρα είναι η ώρα του κάθε πολίτη – Εσύ αποφασίζεις για το αύριο των παιδιών σου 
• Αυτοί που μας βούλιαξαν δεν μπορούν τώρα να κάνουν τους σωτήρες για να τους ξαναεμπιστευθούμε

Την Κυριακή ο λαός είναι ο κυρίαρχος της χώρας. Θα ασκήσει το ύψιστο δικαίωμά του κατά το Σύνταγμα. Θα επιλέξει τον καπετάνιο στον οποίο θα εμπιστευθεί το τιμόνι της χώρας. Επιλογή καθόλου εύκολη. Γιατί αν κάνει λάθος, θα είναι κι εκείνος στο σκάφος… Με ό,τι σημαίνει αυτό για τον ίδιο και τα παιδιά του. Και ξέρει ότι μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται… Έχει πληρώσει ακριβά την επιλογή που έκανε στις εκλογές του 2009 και του 2012. Για αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε. Αντί ο καπετάνιος να τον βγάλει σε ασφαλές λιμάνι, έστω και φουρτουνιασμένο, τον άφησε στη μέση του ωκεανού να πελαγοδρομεί και στεριά να μη βλέπει στον ορίζοντα… Με τους γύπες γύρω γύρω να κρώζουν… Αλλά και με τις Σειρήνες να προσπαθούν να τον πλανέψουν για να τον πάνε ακόμη πιο κάτω… Με νέα, χειρότερα δεσμά από αυτά που ζει έξι χρόνια τώρα.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Δεν υπάρχει σπίτι στο οποίο να μην γκρέμισε η καταιγίδα των Μνημονίων ό,τι είχε καταφέρει να φτιάξει ο νοικοκύρης. Επιβλήθηκαν μέτρα αδίστακτα, που υποτίθεται ότι ήταν για το… καλό μας αλλά, αντί να μας κρατήσουν στον αφρό, μας πήγαν στον πάτο. Πήραν τον μπαλτά και έκοβαν, χωρίς συναίσθημα, χωρίς να ρωτήσουν αν ο κόσμος μπορούσε να ζήσει. Την ίδια ώρα, ο μόσχος ο σιτευτός ήταν στη διάθεση των εκλεκτών, των δικών τους παιδιών.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά.

Από τη μια μεριά, η παράταση ζωής των Μνημονίων, με πιο σκληρές υποχρεώσεις (τα γνωστά… προαπαιτούμενα) και με τον δεσμοφύλακα να είναι για χρόνια πολλά ο ελεγκτής μας και να μας μετράει με το… πιεσόμετρο ακόμα και τις αναπνοές.

Από την άλλη, η ανατροπή, η αλλαγή σελίδας. Βέβαια, ο δρόμος δεν θα είναι στρωμένος με ρόδα, αλλά θα υπάρχει η αισιοδοξία ότι μπορούμε να αλλάξουμε πάρα πολλά, μόνοι μας, χωρίς να είναι η κυβέρνηση υποχείριο της κυρίας Μέρκελ και του Σόιμπλε. Εμείς θα αποφασίζουμε για τα του οίκου μας και όχι οι υπάλληλοι των Βρυξελλών και του ΔΝΤ.

Τούτη η Κυριακή δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη.

Τούτη την Κυριακή μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα.

Αρκεί να το αποφασίσουμε, να ξεπεράσουμε τον φόβο και τον τρόμο που καλλιεργεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός μήπως και αποτρέψει την καταδίκη του.

Την Κυριακή ψηφίζουμε για τη ζωή μας. Και για τη ζωή των παιδιών μας και της Ελλάδας μας. Όχι για τους δανειστές, για τους οποίους κόπτεται ο κ. Σαμαράς.

Το βράδυ της Κυριακής όλα δείχνουν ότι οι κάλπες θα δώσουν στον Αλέξη Τσίπρα τα κλειδιά του Μαξίμου. Θα αναλάβει κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες και με ασφυκτικές πιέσεις απέξω.

Δεν θα είναι περίπατος η εξουσία. Αλλά ένα και μόνο θα πρέπει να έχει πάντα σημαία του: Να μην απογοητεύσει τον κόσμο που θα τον εμπιστευθεί την Κυριακή. Αυτός, άλλωστε, θα είναι η δύναμή του στις δύσκολες διαπραγματεύσεις όχι μόνο με τους έξω, αλλά και με τους μέσα…