Ποιοί μας σπρώχνουν σε ρήξη;

Συμφέρει την Ελλάδα η κόντρα με τη Ρωσία;

-Τι δουλειά έχει η χώρα μας να εμπλακεί στη σύγκρουση των δύο υπερδυνάμεων;
-Υπάρχουν συγκεκριμένα ανταλλάγματα από την Ουάσινγκτον ή είναι απλές υποσχέσεις;

Χαρακτήρα βεντέτας και ακήρυχτου πολέμου προσλαμβάνει η κρίση στις ελληνορωσικές σχέσεις, με απρόβλεπτες συνέπειες, καθώς δεν υπάρχει προς το παρόν ορατός λόγος που να μπορεί να ερμηνεύσει τη στάση της Αθήνας ώστε να υπάρξουν συγκεκριμένες κινήσεις εκτόνωσης της έντασης.

Το θέμα βεβαίως δεν έχει να κάνει, όπως το παρουσιάζουν συ­γκεκριμένοι κύκλοι, με τον προσανατολισμό της χώρας. Εάν εξαιρέσει κανείς μια μεγάλη περίοδο της Μεταπολίτευσης μέχρι και το πρώτο εξάμηνο του 2015, όταν σύσσωμη η Αριστερά πίστευε ότι το στήριγμα της χώρας έπρεπε να είναι αρχικά η Σοβιετική Ένωση και κατόπιν η Ρωσία του Γιέλτσιν και του Πούτιν, ο σταθερός και στρατηγικός προσανατολισμός της χώρας ήταν η Δύση, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ και φυσικά η στενή σχέση με τις ΗΠΑ.

Σε όλα αυτά τα χρόνια όμως ακόμη και οι δεξιές κυβερνήσεις (από την επίσκεψη Ράλλη στη Μόσχα μέχρι και του Αντρόποφ στην Αθήνα) δεν αμφισβήτησαν τη σημασία των σχέσεων της Ελλάδας με τη Ρωσία, όχι μόνο για λόγους συναισθηματικούς, θρησκευτικούς ή ιστορικούς, πολιτιστικούς, αλλά γιατί η Ελλάδα, τοποθετημένη σε μια ιδιαίτερα δύσκολη γειτονιά, μεταξύ Ανατολής και Δύσης και μεταξύ Αφρικής και Ευρώπης, όφειλε να διατηρεί ισορροπίες με τις δύο υπερδυνάμεις, που συγκρούονται άλλοτε ευθέως και άλλοτε υπογείως για την αύξηση επιρροής στην κρίσιμη αυτή περιοχή.

Αυτή η ισορροπία διατηρήθηκε μέχρι και το 2017, όταν η καθοριστική, όπως αποδεικνύεται, επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στην Ουάσινγκτον συνδέθηκε με μια πραγματική στροφή της ελληνικής πολιτικής στην κατεύθυνση πρόσδεσης στην αμερικανική εξωτερική πολιτική.

Με αποκορύφωμα τη δεδομένη αντίθεση της Ρωσίας στη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία θεωρεί ότι έχει αποκλειστικό στόχο όχι την ικανοποίηση των επιδιώξεων της μίας ή της άλλης πλευράς, αλλά την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με όποιο τίμημα, ως μέρος του στρατηγικού σχεδιασμού της Ουάσινγκτον για απόκρουση της παραδοσιακής ρωσικής επιρροής στην περιοχή, κορυφώθηκε και κλιμακώθηκε η ελληνορωσική αντιπαράθεση.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ στπ paron.gr