Πολιτικός πολιτισμός και κυβερνητική αγριάδα

Ο τόνος της ημέρας

Το κλείσιμο της ΕΡΤ έκλεψε την παράσταση απ΄όλα τα άλλα ανοιχτά θέματα. Και από την αποτυχία πώλησης της ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, και από την μεγάλη υστέρηση εσόδων του δημοσίου που δείχνει απλώς (απλούστατα) ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά να πληρώσει χαράτσια, νέους φόρους, εφορίες, πιστωτικές κάρτες, δάνεια κ.λ.π., κι από το σίριαλ της λίστας Λανγκάρντ. Απ΄ όλα.

Ίσως το μεγαλύτερο κόμμα της κυβέρνησης δεν υπολόγισε την – αναγκαστική – διαφοροποίηση των ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και τα εξ αυτής προκύπτοντα προβλήματα. Όμως ήταν αναγκασμένοι να διαφοροποιηθούν σε κάτι : αν πήγαιναν σε εκλογές σε ένα-ενάμιση χρόνο με «ναι σε όλα», η τύχη τους θα ήταν όμοια με αυτήν του Γ. Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ. Πολιτική εξαφάνιση.

Τώρα που διαφοροποιήθηκαν δεν θα είναι;

Δεν είναι γνωστό. Άλλωστε, μεταξύ της συμμετοχής σε μνημονιακή, εξαρτημένη από εταίρους-δανειστές κυβέρνηση και της εξαφάνισης υπάρχουν πολλές άλλες εκδοχές.

Και η ΝΔ; Θα ωφεληθεί από την αδιάλλακτη και «αποφασιστική» στάση να κλείσει την ΕΡΤ;  Όλο αυτό το εγχείρημα όπως προκύπτει και από τις αντιδράσεις του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου σε χώρες-μέλη της Ε.Ε. είναι είτε άγνωστο (και απαράδεκτο) είτε ταυτισμένο με τακτικές αυταρχικών καθεστώτων, άρα και πάλι απαράδεκτο και καταδικαστέο. Στην Ελλάδα κάποιοι λάτρεις αντιδημοκρατικών αντιλήψεων και πολιτικού  (ίσως και όχι μόνο πολιτικού…) τσαμπουκά χαίρονται και εγκρίνουν.

Η συντριπτική πλειοψηφία όμως απορρίπτει και θεωρεί τη μεθόδευση/απόφαση ως πρώτο βήμα για υιοθέτηση ανάλογης στάσης σε ανάλογα ζητήματα της δημόσιας ζωής. Κι αυτό αν είναι έτσι μας πάει αλλού…