Προσκλητήριο για την Κύπρο

Για μία ακόμη φορά ορέγεται την Κύπρο μας ο Τούρκος. Τα θέλει όλα. Όπως είναι η μόνιμη γραμμή της Άγκυρας. Όποιος κι αν είναι στο τιμόνι της. Σήμερα ο Ερντογάν, το ’74 ο Ετσεβίτ, το ’87 ο Οζάλ, το ’96 η Τσιλέρ…

Και η δημοκρατική και συνταγματική Ευρώπη αλλά και η Αμερική κάνουν τα στραβά μάτια απέναντι στον «Αττίλα» και ύστερα από κάποια χρόνια νομιμοποιούν τον κατακτητή. Η ντροπή των δήθεν σημαιοφόρων του σεβασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων μιας χώρας και του λαού της ακούει στο όνομα «Αμμόχωστος». Σαράντα δύο χρόνια νεκρή πόλη! Χωρίς ίχνος ανθρώπου… Και ο ΟΗΕ άφαντος.

Μπροστά μας πάλι οι απειλές και οι εκβιασμοί του Τούρκου.

Εδώ και τώρα, απαιτεί νέα παράδοση. Να είναι ο ουσιαστικός κυβερνήτης. Αυτή είναι η ουσία όσων ζητάει σήμερα. Και απειλεί ότι, αν δεν συναινέσουμε με το καλό, θα επιστρατευθεί και πάλι ο «Αττίλας». Και ύστερα από κάποια χρόνια η ελληνική σημαία δεν θα υπάρχει στο χρυσοπράσινο φύλλο…

Θα παραμείνουμε απλοί θεατές; Θα κλαίμε για άλλο ένα κομμάτι του Ελληνισμού που χάνεται;

Δυστυχώς, ούτε αυτές τις μέρες, που η Τουρκία έδειξε για άλλη μια φορά το πραγματικό της πρόσωπο και έγινε ξεκάθαρο ότι κινδυνεύει και το υπόλοιπο κομμάτι της Κύπρου μας, δεν φάνηκε να ομονοούν οι πολιτικές μας δυνάμεις. Μιλούν για συναίνεση σε δευτερεύοντα θέματα, όταν είναι άφαντη η συναίνεση για το εθνικό μας θέμα, που είναι θέμα υπεράσπισης γης ποτισμένης με δάκρυα ελληνικά…

Τώρα είναι ανάγκη για προσκλητήριο εθνικής συναίνεσης, έξω από χρώματα. Συναίνεσης σε κόκκινες γραμμές, στις οποίες θα συστρατευθούν όλοι οι Έλληνες. Για να συνεχίσει να υπάρχει η Κύπρος μας.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει τον λόγο…