Σκουπόξυλο που θέλουν…

Πάλι καλά που υπάρχουν και οι καθαρίστριες για να δείξουν σε όλους μας, σε κάθε εργαζόμενο που η εξουσία – και εν προκειμένω η σημερινή κυβέρνηση – από τη μια στιγμή στην άλλη τον πετάει στα σκουπίδια και δεν τη νοιάζει αν έχει να ταΐσει τα παιδιά του, αν θα μπορέσει να συνεχίσει να ζει, ότι χωρίς αγώνα είσαι χαμένος.

Και αυτό έλεγε ο αξέχαστος Γιώργος Γεννηματάς στο τέλος κάθε ομιλίας του, ότι, δηλαδή, τρία πράγματα πρέπει να κάνει ο καθένας μας: Πρώτον, αγώνα, δεύτερον, αγώνα και τρίτον, αγώνα.

Κατάφεραν οι καθαρίστριες με την αγωνιστικότητά τους, την ακλόνητη πίστη στο δίκιο τους, την αντοχή τους απέναντι στο κυνηγητό των ΜΑΤ, να σταθούν όρθιες και το δικαστήριο να ακυρώσει την απόλυσή τους. Και αντί ο υπουργός Οικονομικών να σεβαστεί τη δικαστική απόφαση και να τρέξει να την υλοποιήσει, όπως θα έκανε κάθε ευνομούμενη Πολιτεία, βάζει τον γενικό γραμματέα κ. Θεοχάρη να δηλώσει ότι οι απολυμένες καθαρίστριες δεν πρόκειται να επιστρέψουν. Τόσο ανάλγητοι είναι οι κύριοι (;) που κυβερνάνε σήμερα.

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι η δικαστική απόφαση (δικηγόρος των απολυμένων ήταν ο γνωστός εργατολόγος Γιάννης Καρούζος) αναγνωρίζει ότι έκαναν καλύτερα και φθηνότερα για το Δημόσιο τη δουλειά τους και οι χώροι ήταν πολύ πιο καθαροί απ’ ό,τι ήταν με τα ιδιωτικά συνεργεία που τις αντικατέστησαν, στο πλαίσιο της ασύδοτης ιδιωτικοποίησης των πάντων. Μπρος σε αυτή την απίστευτη απανθρωπιά, δεν απομένει τίποτε άλλο από το σκουπόξυλο…