Στενεύουν τα περιθώρια για τον πρωθυπουργό

Βουνό αρχίζουν να γίνονται για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα τα δύσκολα, που σχετίζονται άμεσα με την επόμενη μέρα της χώρας και του ελληνικού λαού. Οι έξω τα θέλουν όλα. Απαιτούν πλήρη παράδοση.

Όχι μόνο δεν εκτίμησαν την προσαρμογή που έκανε πέρυσι τον Σεπτέμβρη, όταν το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος έγινε «Ναι», βάζοντας τη χώρα πάνω από το κομματικό του συμφέρον, αλλά και την… αξιοποίησαν για να φορτώνουν τον… γάιδαρο συνεχώς με νέα βάρη. Χωρίς να τους νοιάζει αν θα ψοφήσει ή θα αρχίσει να κλωτσάει, οπότε οι συνέπειες μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες, ακόμη και για τις ισορροπίες στην καυτή γειτονιά μας, που θεωρείται η πιο σημαντική γεωπολιτικά περιοχή του πλανήτη.

Κανείς, όπου κι αν ανήκει πολιτικά, δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ότι ο Αλέξης Τσίπρας στους 21 μήνες που είναι πρωθυπουργός γύρισε όλο τον κόσμο, παλεύοντας για να ξεσφίξουν τη θηλιά οι δανειστές. Και μάλιστα σχεδόν μόνος του, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ του 3% δεν είχε κυβερνητική εμπειρία και επαφές με τις ηγεσίες της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ρωσίας, που έχουν προτεραιότητα τα δικά τους συμφέροντα και όχι τα δικά μας.

Οι δανειστές, όμως, όχι μόνο δεν έβαλαν σταλιά νερό στο κρασί τους, αλλά σε κάθε… αξιολόγηση ζητούν κι άλλα, κι άλλα, έχοντας διπλό στόχο: Να είναι αυτοί οι ουσιαστικοί κυβερνήτες της Ελλάδας και ταυτόχρονα να εξευτελίσουν την Αριστερά, για να μην ξανασηκώσει κεφάλι. Όπως κατάφεραν να αποδομήσουν και το ΠΑΣΟΚ, την Κεντροαριστερά, που σήμερα σέρνεται και έχει καταντήσει αναξιόπιστη. Αλλά το ίδιο έκαναν, αν και δικό τους παιδί, και με τη Δεξιά, που μαζί με το ΠΑΣΟΚ έχουν την απόλυτη ευθύνη για την κόλαση των Μνημονίων, με τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα, τους 1.300.000 ανέργους, τις ατέλειωτες ουρές στα συσσίτια, τους πλειστηριασμούς, τις κατασχέσεις και τις αυτοκτονίες. Και τη σκυτάλη πήρε τον Γενάρη του 2015 ο άμωμος τότε ΣΥΡΙΖΑ.

Φως, όμως, δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα.

Όλη η παρέα που κυβερνά την Ευρώπη, με κυρίαρχο τη Γερμανία του Σόιμπλε, φέρνει μνήμες από μια εποχή που την πλήρωσε πολύ ακριβά ο κόσμος σε παγκόσμιο επίπεδο, μνήμες που τούτες τις μέρες ήρθαν σε πρώτο πλάνο. Λειτουργούν ως αφεντικό. Και μάλιστα ως σκληρό Βοss…

Με μαστίγιο το ευρώ. Και θεωρούν τους πολίτες των χωρών-μελών τού… Συνεταιρισμού σκλάβους τους. Πάνω από τις ζωές, οι αριθμοί. Δεν τους ενδιαφέρει αν ο κόσμος αντέχει, αν μπορεί να ζήσει, αν θα πεθάνει, αρκεί να αυγατίζουν οι αριθμοί. Κι ας είναι ποτισμένοι με αίμα…

Αυτή είναι η απάντηση που πήρε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας. Ούτε το μάτι δεν του έκλεισαν για ρύθμιση του χρέους, κάτι που θα έχει αποτέλεσμα η δόση να γίνει πολύ μικρότερη και να μένουν κάποια χρήματα για την ανάπτυξη, ώστε να αρχίσει να αναπνέει ο ελληνικός λαός. Λέξη καμία και από τον αρχιτραπεζίτη κ. Ντράγκι για ποσοτική χαλάρωση, ώστε να ανοίξει το πουγκί της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και να αρχίσει να δουλεύει η Αγορά.

Μέσα σε αυτό το σκοτάδι, οι επιλογές του Αλέξη Τσίπρα περιορίζονται ασφυκτικά. Και αυτό το έχουν υπόψη τους τα «αφεντικά». Και θα σφίξουν ακόμη περισσότερο τα λουριά, για να προκαλέσουν παράδοση των πάντων, κατάρρευση της λαϊκής απήχησης του Τσίπρα και διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.  Μπροστά σε αυτήν την περικύκλωση, με την επταετή αφαίμαξη της ζωής των Ελλήνων, που ξεκίνησε από το 2009, μπορούμε για άλλη μια φορά να χαλάσουμε τα σχέδια του Βερολίνου. Να αντισταθούμε όπως τότε, το Σαράντα.

Είναι η ώρα ενός νέου «ΟΧΙ», που θα έχει την ίδια ακριβώς σημασία με εκείνο που ειπώθηκε στα βουνά της Πίνδου.

Είναι πρωτίστως απόφαση του ίδιου του πρωθυπουργού. Αφού πάρει την οριστική απάντηση στο αίτημα της Ελλάδας για ρύθμιση του χρέους, «Ξέχασέ το, Αλέξη», η Βουλή πρέπει να είναι ο επόμενος σταθμός του, για να ενημερώσει την Ολομέλεια ότι αυτά που μας ζητούν –που είναι η μόνιμη φυλάκιση του ελληνικού λαού– δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά. Για να πει: Εγώ και η κυβέρνησή μου κάναμε πολλές υποχωρήσεις για να κρατηθεί η χώρα ζωντανή, αλλά όλα έχουν ένα όριο. Ένα βήμα παρακάτω είναι ο γκρεμός. Δεν μπορούμε να υπογράψουμε το τέλος…

Τους καλώ όλους να πούμε ένα «ΟΧΙ, ως εδώ», αφήνοντας στην άκρη τις πολιτικές διαφορές μας και βάζοντας πάνω απ’ όλα τη χώρα και τον λαό μας.

ΥΓ.: Σε αυτήν τη γραμμή κινείται ο ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι. Σε συνέντευξή του στο ιδιωτικό τηλεοπτικό δίκτυο Τg5 δήλωσε: «Ζητώ ένα χέρι βοήθειας από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, από όλους τους Ιταλούς, να πάμε στην Ευρώπη και να πούμε: Φτάνει με αυτό το σύστημα, τώρα πρέπει να αλλάξουμε την πολιτική της λιτότητας».

Κ. Μ.