Στο χέρι μας είναι να ξαναγίνουμε τα αφεντικά του τόπου μας

Του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ

Μπορούμε…
Μπορούμε να βγούμε από το σπιράλ της επταετούς καταστροφής –που δεν είναι μόνο οικονομική–, της απαξίωσης των πάντων, της γενικής αποδόμησης, της κατάρρευσης σε κάθε χώρο. Από μια κατάσταση όπου όλα τα σκιάζει η φοβέρα για ακόμη χειρότερα.
Μπορούμε…
Και δεν είναι η πρώτη φορά που το «ΠΑΡΟΝ» το πιστεύει.
Μπορεί να γυρίσει το χαρτί. Ήδη από την περασμένη Τρίτη στο Eurogroup άναψε ένα φως, άνοιξε ο δρόμος για την αντίστροφη μέτρηση…
Από τη στιγμή που η Ελλάδα μπήκε στον «γύρο του θανάτου» (οι μεγάλοι σε ηλικία τον θυμούνται στα λούνα παρκ που πήγαιναν στην επαρχία), δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν ότι τίποτε δεν τελείωσε, ότι στο χέρι μας είναι να τους… ξεφύγουμε. Χωρίς να πρέπει να ανακαλύψουμε το «αυγό του Κολόμβου». Γιατί το έχουμε στο χέρι μας.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το χρέος, όπως νομίζουν πολλοί, και πρώτοι από όλους οι πολιτικοί μας, με… μπροστάρη τη σημερινή κυβέρνηση, που νομίζει ότι έτσι και μας δώσουν μια ρύθμιση (μείωση επιτοκίων, περίοδο χάριτος και επέκταση του χρόνου εξόφλησης) θα δένουμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα (για το θέμα του χρέους αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στη σελ. 4).
Το πρόβλημα είναι πώς παίρνει τώρα μπροστά η μηχανή. Γιατί από τη στιγμή που θα πάρει, δεν είναι μακριά το οικονομικό θαύμα. Κάτι ανάλογο με εκείνο που είχε γίνει το 1996. Η συνταγή δεν είναι πρωτόγνωρη.
Πρώτος και κύριος στόχος είναι να έχει η χώρα υγιείς, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Να μην είναι οι δαπάνες 50% πάνω από τα έσοδα, όπως συνέβαινε με τους προϋπολογισμούς από το 2004 και μετά. Είχαμε φθάσει στο σημείο τα έσοδα να είναι περί τα 86 δισ. ευρώ και οι δαπάνες 124 δισ. ευρώ! Και καταλήξαμε, κακήν κακώς, στο βάραθρο των Μνημονίων.
Το επόμενο βήμα είναι να ξαναμπεί η Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης. Και η μηχανή μπορεί να πάρει μπροστά μόνο από Έλληνες που θέλουν να δημιουργήσουν στην πατρίδα τους, να ζήσουν εδώ. Το θέμα είναι αν υπάρχουν λεφτά, με δεδομένο ότι τα ταμεία των τραπεζών είναι στο κόκκινο. Οι παλιές, καλές εποχές, που πήγαινες στην τράπεζα και έφευγες με την τσάντα γεμάτη εκατομμύρια, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Λεφτά όμως υπάρχουν, και μάλιστα παραϋπάρχουν. Υπολογίζονται σε πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι κρυμμένα σε… στρώματα, μέσα και έξω από την Ελλάδα. Τα περισσότερα, για να μην πούμε όλα, είναι προϊόν φοροδιαφυγής. Εύκολα μπορούν να… ενεργοποιηθούν. Με έναν νόμο που θα προβλέπει ότι αν κατατεθούν στις τράπεζες θα νομιμοποιηθούν χωρίς την καταβολή κανενός φόρου. Και βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι τα λεφτά αυτά δεν προέρχονται από ξέπλυμα μαύρου χρήματος ή από εγκληματικές πράξεις. Ενδεχομένως να αντιδράσουν οι «θεσμοί», αλλά η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση μπορούν να τους πείσουν ότι έτσι η ελληνική οικονομία θα αποκτήσει… καύσιμο για να αρχίσει να δουλεύει και να παράγει. Αλλιώς δεν θα φανεί φως στον ορίζοντα…
Το σημαντικό είναι να περάσει έξω το μήνυμα ότι η χώρα μπαίνει στην κανονικότητα, καθώς είναι πολλά τα κεφάλαια που περιμένουν στα… σύνορα για να επενδυθούν εδώ. Γιατί οι κάτοχοί τους ξέρουν ότι το ελληνικό έδαφος είναι πάρα πολύ καρπερό. Προϋπόθεση, φυσικά, είναι ότι θα υπάρξει μόνιμο νομικό και φορολογικό καθεστώς, που δεν θα αλλάζει συνέχεια και δεν θα χρειάζεται σε κάθε πόρτα να δώσεις κατιτίς για να ανοίξει…
Υπάρχει και άλλη μία πολύ σημαντική πηγή, η οποία μπορεί να προσφέρει πολύ οξυγόνο. Είναι η ρύθμιση για τα «κόκκινα» δάνεια, που έχουν δεσμεύσει πάνω από 100 δισ. ευρώ. Πέραν εκείνων που θα πουληθούν και θα δώσουν μια ανάσα στις τράπεζες, μια σωστή διευθέτηση κάποιων επιχειρηματικών δανείων μπορεί να δώσει τη δυνατότητα επαναλειτουργίας σε πολλές επιχειρήσεις, κάτι που θα σημάνει θέσεις εργασίας και κίνηση στην Αγορά.
Όλα τα παραπάνω, αν η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αποφασίσουν να τα υλοποιήσουν, θεμελιώνουν το «Μπορούμε» που γράφουμε στην αρχή του κειμένου.
Να ξανακτίσουμε τη νέα Ελλάδα, που δεν θα είναι ο ζητιάνος και ο καρπαζοεισπράκτορας του κάθε Σόιμπλε.
Να είμαστε τα αφεντικά του τόπου μας.