Τι οπλίζει τους τζιχαντιστές και σπέρνουν τον θάνατο;

• Όσο υπάρχουν ανισότητες, όσο οι κυβερνήσεις δεν εξασφαλίζουν στους πολίτες τους –κάθε χρώματος, θρησκείας, γλώσσας και καταγωγής– ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής, θα γεννιούνται τρομοκράτες

Του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ

Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία το αιματοκύλισμα αθώων πολιτών, που δεν φταίνε σε τίποτε για τις αποφάσεις που παίρνουν άλλοι. Το κουβάρι είχε αρχίσει να ξετυλίγεται από τη Μαδρίτη. Μετά στο Λονδίνο. Ακολούθησε το Παρίσι, όπου δεκάδες έχασαν τη ζωή τους. Και δεύτερη φορά οι Βρυξέλλες το πρωί της Τρίτης. Το κέντρο της Ευρώπης πιάστηκε στον ύπνο, παρότι ο τούρκος Πρόεδρος από τον Ιούλιο του 2015 είχε ειδοποιήσει τις βελγικές Αρχές ότι ο δράστης ήταν «ξένος μαχητής», όπως και η ρωσική και η ιρακινή αντικατασκοπεία. Κατ’ αρχάς, να υπογραμμίσουμε ότι, αν οι βομβιστές είχαν περάσει από την Ελλάδα, θα μας είχαν κρεμάσει και θα μας είχαν στείλει ακαριαία στο πυρ το εξώτερον… Αποδεικνύεται, όμως, ότι αυτοί που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους μπάζουν από παντού. Το ομολόγησε ο ίδιος ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. «Φαίνεται σαν η τρομοκρατία, η οποία μας χτυπά σήμερα, να ήταν εισαγόμενη, αλλά εκείνοι οι οποίοι διαπράττουν αυτές τις πράξεις γεννήθηκαν στην πραγματικότητα εδώ, συχνά μάλιστα και οι γονείς τους. Πέρασαν από τα σχολεία μας και έλαβαν ενεργά μέρος στην κοινωνική μας ζωή. Δίνουν την εντύπωση μόνο ότι έρχονται από αλλού, ενώ είναι από δω», δήλωσε σε συνέντευξή του στις μεγαλύτερες εφημερίδες της Ευρώπης. Και υποτίθεται ότι το Βέλγιο, και πρωτίστως οι Βρυξέλλες, είναι φρούριο, από τη στιγμή που εκεί είναι η έδρα του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου. Αναγκαία η παρένθεση, για να πάψουν να λένε ότι για όλα τα κακά που συμβαίνουν στην Ευρώπη φταίει η Ελλαδίτσα μας…
Είναι γεγονός ότι το οικοδόμημα που κτίσθηκε τρίζει. Τώρα, διά χειρός… τζιχαντιστών, επιβεβαιώνεται ότι όχι μόνο η Ευρώπη είναι διάτρητη αλλά και η Ασφάλειά της είναι ανίκανη.
Το θέμα που αναδείχθηκε από τη βομβιστική ενέργεια στη βελγική πρωτεύουσα είναι αυτό που προηγείται της αποτροπής και της σύλληψης των τρομοκρατών πριν πατήσουν το κουμπί: Ποια είναι η γενεσιουργός αιτία του τζιχαντιστή; Τι οπλίζει το χέρι του και τον κάνει να σπέρνει τον θάνατο, που παίρνει και τον ίδιο μαζί; Είναι η θρησκεία του, το ισλάμ; Πιστεύει ότι έτσι σκοτώνει τους άπιστους και τον περιμένει μια θέση στον παράδεισο; Κι αν είναι ο Αλλάχ, γιατί δεν είχαμε τέτοια γεγονότα πριν από 30 χρόνια; Μήπως δεν είναι μόνο αυτό;
Μπορείς να προσπεράσεις εύκολα και χωρίς περίσκεψη το ότι όσοι βομβιστές τζιχαντιστές πιάστηκαν ήταν όλοι σπουδαγμένοι και όχι όπως οι πατεράδες τους στις χώρες της Ασίας (Ιράν, Ιράκ, Σαουδική Αραβία, Πακιστάν κ.ά.), αμόρφωτοι, σκλάβοι των ξένων, των αποικιοκρατών, που λήστεψαν τον μαύρο χρυσό της χώρας τους ενώ εκείνοι πεινούσαν; Και τώρα παίρνουν την εκδίκησή τους;
Ερωτήματα θέτουμε, αναζητώντας την απά­ντηση. Ψάχνοντας την αιτία, τον λόγο για τον οποίο γεννιέται η ισλαμική τρομοκρατία, που στρατεύει γύρω της νέα παιδιά, τα οποία γίνονται τζιχαντιστές. Που δεν διστάζουν να αποκεφαλίζουν τον άπιστο μπροστά στην κάμερα. Το θεωρούν ότι είναι μέσα στην αποστολή τους.
Η σύλληψη των δραστών είναι αυτονόητη. Μόνο που δεν βάζει τέλος σε αυτό το καθεστώς, που πλέον με το ISIS έχει πάρει κρατική υπόσταση και επιχειρεί να μεταμορφώσει χώρες του Κόλπου και της Μέσης Ανατολής διά των όπλων. Και μέσα στους στόχους είναι και η Δύση…
Όποιος νομίζει ότι αυτό το καθεστώς μπορεί να εξαρθρωθεί, βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Είναι μακριά από την πραγματικότητα. Η αντιμετώπιση του τζιχαντισμού δεν είναι άλλη από τον εντοπισμό των στοιχείων -πολιτικών, θρησκευτικών και οικονομικών- που γεννούν τους τζιχαντιστές, το νέο είδος της τρομοκρατίας που βίωσαν το πρωινό της Τρίτης στο Αεροδρόμιο και στο Μετρό των Βρυξελλών φιλήσυχοι άνθρωποι, ανάμεσα στους οποίους και μικρά παιδιά.
Δεν μπορείς να πεις με βεβαιότητα ότι παίρνουν εκδίκηση για αυτά που πέρασαν οι γονείς τους, για την επί χρόνια σκλαβιά της χώρας τους από τους ευρωπαίους αποικιοκράτες. Χρειάζεται έρευνα ώστε να βρεθούν τρόποι με τους οποίους θα καταλαγιάσει το μίσος που χωρίζει τους ανθρώπους λόγω θρησκείας.
Αυτές τις ώρες δεν έχουν θέση ακραίες απόψεις για κλειστές πόρτες, τείχη, συρματοπλέγματα, που εκφράζονται, δυστυχώς, από πρόσωπα κύρους, με πολλούς τίτλους επιστημοσύνης.
Φυσικά και πρέπει να γίνονται έλεγχοι. Αλλά δεν μπορεί να χωριστεί ο πλανήτης σε δύο κόσμους. Επιχειρήθηκε με τη Σοβιετική Ένωση και είδαμε την κατάληξη. Πίσω θα πάμε;
Δεν χρειάζονται πτυχία από το Χάρβαρντ και την Οξφόρδη για να σκεφθεί κανείς, να πει ποια πρέπει να είναι η επόμενη μέρα, μετά και τις Βρυξέλλες.
Δεν μπορεί οι ολίγοι να αρπάζουν τον πλούτο κάθε χώρας, να τρώνε με δέκα μασέλες, να γυρίζουν με θαλαμηγούς και τζετ, και οι πολλοί να πεινάνε γιατί είναι συνεπείς πολίτες ή γιατί δεν ξέρουν να λαδώνουν…
Όσο οι ανισότητες δεν αντιμετωπίζονται, όσο οι κυβερνήσεις δεν εξασφαλίζουν στους πολίτες τους -κάθε χρώματος, θρησκείας, γλώσσας και καταγωγής- ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής, με ίσες ευκαιρίες για όλους, τόσο θα συνεχίσει να ποτίζεται η τρομοκρατία και θα γεννιούνται τζιχαντιστές.
Στο χέρι της Ευρώπης είναι να μη ζουν οι πολίτες της με τον φόβο τής κάθε στιγμής…