Τούτος ο τόπος μάς έχει όλους ανάγκη

• Δεν μπορείς να μετακομίζεις την επιχείρησή σου στη Βουλγαρία κι εσύ να δουλεύεις εδώ και να θέλεις σχολεία, νοσοκομεία, δρόμους, ασφάλεια…

Του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ

Τελικά, θα πρέπει και οι επιχειρηματίες, μικροί και μεγάλοι, να μην τα θέλουν όλα, μονά – ζυγά, δικά τους. Να μη λένε μόνιμα πως για ό,τι κακό συμβαίνει φταίει η εκάστοτε κυβέρνηση, που με τους φόρους και τα «χαράτσια»… τους πίνει το αίμα. Στους δρόμους είναι δύο βδομάδες τώρα όλοι, από τους εμπόρους, τους βιομηχάνους, τους δικηγόρους, τους γιατρούς και τους μηχανικούς μέχρι τους αγρότες. Με τους τελευταίους να μην μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει, γιατί είναι αυτοί που βρίσκονται στη χειρότερη θέση από όλους τους άλλους. Δουλεύουν με κρύο, παγωνιά, βροχή, με τον ήλιο να τους καίει, όταν όλοι οι άλλοι εργάζονται με τα καλοριφέρ και τα air conditions τους. Σκάβουν, σπέρνουν και δεν ξέρουν αν θα θερίσουν, αν θα τρυγήσουν, αν θα έχουν καλή συγκομιδή. Κι αν θα μπορέσουν να πουλήσουν τα προϊόντα τους, κερδίζοντας κάποια λεφτά, και δεν θα πάει η παραγωγή τους στη χωματερή ή στις γελάδες και στα γουρούνια. Επομένως, δικαιολογημένα ζητάνε να μην έχουν την ίδια φορολογική και συνταξιοδοτική μεταχείριση με τις άλλες τάξεις, που εργάζονται σε ανθρώπινες συνθήκες.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι έχουν άδικο όλοι αυτοί που είναι στους δρόμους. Τα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί από την κυβέρνηση όχι μόνο οδηγούν στη φτωχοποίηση τον κόσμο αλλά και κάθε άλλο παρά εξασφαλίζουν την επιβίωση του ασφαλιστικού και του φορολογικού συστήματος. Και βέβαια, ούτε κατά διάνοια δεν ανοίγουν τον δρόμο στην ανάπτυξη.

Από κει και πέρα, υπάρχει και η ευθύνη της κάθε οργανωμένης τάξης, και συγκεκριμένα αυτών που έχουν κατέβει στους δρόμους. Ζητάς, απαιτείς, αλλά θα πρέπει να κάνεις και τον λογαριασμό για το ποια είναι η δική σου συμμετοχή στην κάλυψη των δαπανών του «μαγαζιού» που λέγεται «Ελλάδα», ώστε να μπορεί να προσφέρει στους πολίτες του σχολεία, υγεία – νοσοκομεία, γηροκομεία, δρόμους, καθαριότητα, νερό, ρεύμα, συγκοινωνίες, τάξη και ασφάλεια, προστασία της κυριαρχίας του και ό,τι άλλο είναι απαραίτητο για ένα κράτος με κοινωνικές ευαισθησίες για τους αδύναμους.

Δεν έχει ευθύνες μόνο το κράτος, που δεν είναι κάτι απρόσωπο, όλοι εμείς το αποτελούμε. Έχει ο καθένας μας. Κόβει ο έμπορος, ο καφετζής, ο ταβερνιάρης, ο γιατρός, ο δικηγόρος, ο μηχανικός, ο εργολάβος που σου φτιάχνει το σπίτι, ο μπογιατζής, ο υδραυλικός, ο ηλεκτρολόγος, ο γκαραζιέρης απόδειξη για τα λεφτά που παίρνει; Ο καθηγητής για τα ιδιαίτερα που κάνει; Οι επικεφαλής των κλάδων που απεργούν τι έχουν κάνει για να περιορίσουν τη φοροδιαφυγή στον χώρο τους; Και μη μας πουν ότι όλοι δηλώνουν αυτά που βγάζουν…

Δεν σας κρύβουμε ότι αφορμή για αυτές τις επισημάνσεις ήταν οι προχθεσινές ανακοινώσεις του προέδρου της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργου Καββαθά, σύμφωνα με τις οποίες γύρω στις 6.000 επιχειρήσεις έχουν πάρει την τελευταία διετία τον δρόμο της ξενιτιάς από την Ελλάδα προς τη Βουλγαρία, όπου έχουν ανοιχθεί 60.000 ΑΦΜ και τραπεζικοί λογαριασμοί. Πήγαν εκεί την έδρα τους γιατί η φορολογία είναι 10% από 29% που είναι εδώ. Την επιχειρηματική, όμως, δραστηριότητά τους θα συνεχίσουν να την ασκούν εδώ. Από Έλληνες που θα αγοράζουν την πραμάτεια τους θα κερδίζουν τα λεφτά τους και θα τα στέλνουν στη Βουλγαρία. Θα θέλουν, όμως, να έχουν πρόσβαση τα παιδιά τους στα δωρεάν δημόσια σχολεία και στα νοσοκομεία, να έχουν καλούς δρόμους και γενικά να κάνουν χρήση όλων των κοινωνικών υποδομών της χώρας. Είναι σωστό, τίμιο, δίκαιο; Να πληρώνουν μόνο αυτοί που επιμένουν να αγωνίζονται εδώ, στην πατρίδα τους;

Όλα έχουν δύο όψεις. Κανείς δεν μπορεί να επιλέγει μόνο εκείνη που τον συμφέρει και οι άλλοι να είναι τα κορόιδα.

Αυτές τις ώρες, που η Ελλάδα συνεχίζει να είναι στο στόχαστρο των ξένων, ο καθένας από τους οποίους έχει τις δικές του επιδιώξεις, τούτη η γη μάς έχει ανάγκη όλους. Είναι αυτό που είχε πει ο Τζον Κένεντι ως Πρόεδρος των ΗΠΑ στις 20 Γενάρη του 1961, στην εναρκτήρια ομιλία του:

– Μην αναρωτιέστε τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σας για εσάς, αναρωτηθείτε τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την πατρίδα σας.