Τυχαία σύμπτωση; Ολίγον τι δύσκολο….

Πολλές φορές κάποιες… συμπτώσεις δύσκολα μπορείς, ακόμα και απλοϊκά, να δεχθείς ότι είναι συμπτώσεις και δεν είναι προμελετημένες συμπτώσεις. Έστω και αν δεν είναι, όμως η εικόνα άλλα λέει. Προς τι όλος αυτός ο πρόλογος θα διερωτηθεί ο φίλος του «Επί του Πιεστηρίου»; Μια και μόνη η αφορμή ή σωστότερα,  η πρόκληση των συμπτώσεων.

Την ημέρα που θα ερχόταν (σήμερα) ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόιμπλε, ο οποίος έχει γίνει κομμάτι της ζωής μας, ζήτησε ο αναβαπτισθείς στο Συνέδριο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και έσπευσε αμέσως η Προεδρία να κάνει αποδεκτό  το αίτημα.

Άλλη… σύμπτωση, το κύριο θέμα που έθιξε ο κ. Τσίπρας ήταν η καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων και η επιστροφή του κατοχικού δανείου που άρπαξε ο Χίτλερ. Σε αυτό υπερθεμάτισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μάλιστα θύμισε και προσυπέγραψε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ότι ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν ο πρώτος έλληνας υπουργός που έθεσε στην Γερμανία την απαίτηση της Ελλάδας για καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου.

Άλλη σύμπτωση. Το γεγονός ότι τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ συνόδευε ο Μανώλης Γλέζος που έχει δώσει αγώνες για τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο και έχει προσφύγει η Επιτροπή Διεκδίκησης, της οποίας προεδρεύει σε διεθνή δικαστήρια και έχει προβεί σε σχετικά διαβήματα σε διεθνείς φορείς και Οργανισμούς.

Όλα αυτά την ημέρα που είναι εδώ ο εγκέφαλος της ανελέητης γερμανικής συνταγής που σκοτώνει το θύμα και κρατάει την ζωή το αρπακτικό, τον θύτη – δανειστή μεγαλοτοκογλύφο, που έχει δέκα παραπάνω φορές πάρει τα λεφτά που μας δάνεισε.

Μπορεί να είναι όλα αυτά συμπτώσεις; Σε καμιά περίπτωση όχι. Ηχηρό μήνυμα στάλθηκε. Αυτό που θα έπρεπε να είχαν κάνει οι δυο συγκυβερνήτες, Σαμαράς και Βενιζέλος. Και σίγουρα όλη η Βουλή…