Υπάρχει ελπίδα, από εμάς εξαρτώνται όλα…

• Η αμερικανική ελίτ έβαλε πλερέζες γιατί έχασε το… παιχνιδάκι της, την εξουσία, με τα δισεκατομμύρια που έκλεβε για πάρτη της

Του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ

Δεν μπορεί να προβλέψει κανείς αν ο Ντόναλντ Τραμπ θα αποδειχθεί καλός Πρόεδρος για την Αμερική. Αν θα δικαιώσει «τα λαϊκά στρώματα, χαμηλής μόρφωσης και ακόμη χαμηλότερου εισοδήματος, τους εργατικούς πληθυσμούς του Μίντγουεστ, τις έρημες πολιτείες από την ανεργία σήμερα, που τον ψήφισαν», όπως έγραψε περιφρονητικά γνωστός επηρμένος αρθρογράφος του Συγκροτήματος.

Ήδη, όμως, κατάφερε πολλά με τη μεγάλη ανατροπή που έφερε, όπως έγραψε άλλος αρθρογράφος κεντροδεξιάς εφημερίδας, κόντρα σε όλη «την αμερικανική ελίτ, πολιτική, μιντιακή και ακαδημαϊκή», που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι έχασε το… παιχνιδάκι της. Ότι της το πήρε ένας έξω από την… επετηρίδα. Και έχει τρελαθεί.

Εξευτέλισε ένας… μουσαφίρης τα ΜΜΕ, τις εταιρείες δημοσκοπήσεων και την Κλίντον – όχι μόνο κουτσό και γερασμένο άλογο αλλά και βουτηγμένο στη διαφθορά. Και ο νους τους δεν το χωρούσε. Όχι χωρίς λόγο. Ζουν μακριά από τον κόσμο που παλεύει να κρατηθεί ζωντανός, που δεν έχει δουλειά, που δεν έχει αύριο. Που δεν ξέρει πού θα είναι την επόμενη μέρα.
Μέσα στα παλάτια τους, είχαν ξεχάσει ότι υπάρχει κι ένας άλλος λαός. Σε αυτόν τον αμερικανό πολίτη ακούμπησε ο Τραμπ και τους πήρε τα… σώβρακα. Και τώρα κλαίνε. Γιατί έχασαν τον μόσχο τον σιτευτό, την αγελάδα που μόνιμα άρμεγαν και λογαριασμό δεν έδιναν, την ώρα που ανώνυμοι πολίτες δεν έχουν γάλα για τα παιδιά τους. Και τώρα βρίζουν τους Αμερικανούς γιατί δεν τους ψήφισαν.
Δεν πήραν χαμπάρι το καζάνι που έβραζε.

Δεν κατάλαβαν τα μηνύματα που έφθαναν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου τα παραδοσιακά κάστρα γκρεμίζονται, και όχι μόνο τα πολιτικά. Τα συστημικά ΜΜΕ δεν πείθουν πλέον, γιατί στο διαδίκτυο –τον μεγάλο αντίπαλο– ο πολίτης βρίσκει την αλήθεια που του κρύβουν οι εφημερίδες και οι τηλεοράσεις και δεν μπορούν να τον ξεγελάσουν. Οι δημοσκοπικές εταιρείες δεν παγιδεύουν πια τον κόσμο με τις στημένες έρευνές τους, ανάλογα με το ποιος πληρώνει. Γιατί περπατάει στον δρόμο και ξέρει τι συμβαίνει. Ακούει το καζάνι της οργής που βράζει.
Ο Τραμπ νίκησε και κόντρα στον Ομπάμα, που αναγκάσθηκε να τρέχει σε ομιλίες μήπως και σώσει τη Χίλαρι. Αλλά ό,τι και να έκανε, δεν σωζόταν. Ο κόσμος είχε αποφασίσει την έξοδό τους από τον Λευκό Οίκο.

Και η ανατροπή αυτή ήρθε σε συνέχεια των ανατροπών που σημειώνονται, η μία μετά την άλλη, στην Ευρώπη. Μέσα δε στο 2017 έρχεται τσουνάμι αλλαγών με τις εκλογές σε Αυστρία, Γαλλία, Ολλανδία και Γερμανία, όπου το μήνυμα θα είναι ένα ηχηρό χαστούκι στις πολιτικές της λιτότητας και της φτωχοποίησης. Ένα χαστούκι στην αντιμετώπιση του ανθρώπου ως αριθμού από τους Σόιμπλε.
Είναι η ώρα του ξεσηκωμού, όχι της παράδοσης και της κατάθλιψης.

Ο θρίαμβος του Τραμπ απέδειξε ότι υπάρχει ελπίδα.
Μπορείς να πάρεις πίσω αυτό που σου έκλεψαν, ρημάζοντας τη ζωή σου.
Μπορεί να ξαναγίνει ο λαός κυρίαρχος στο σπίτι του.
Φθάνει να καταλάβει τη δύναμή του.

Να αναγκάσει τους απέναντι, που τον θέλουν στο κλουβί, να πουν εκείνο το «Προσκυνώ τη χάρη σου, λαέ μου…».